Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 21 februari 2012

Recensie: Stilte (2005), Alice Munro


Verwondering over de wegen van het leven.

In de realistische wereld, die de Canadese Alice Munro beschrijft, kan het er toch wonderlijk aan toegaan. Het leven volgt geen recht spoor. In de krochten van de geest speelt zich veel meer af dan met het blote oog op te merken valt.

Vrouwen spelen een belangrijke rol in haar verhalen. Deze bundel is niet voor niets opgedragen ter nagedachtenis aan drie vriendinnen. Vrouwen willen verbinden, terwijl het mannen vaak om status gaat, hoorde ik laatst Deirde MacCloskey zeggen. Zij kan het weten want ze was eerder een man. Het verbinden is echter geen uitgemaakte zaak. Relaties blijken toch steeds anders dan we denken. Mensen zitten vol geheimen, zoals over een stiekeme verhouding met een ander of een kind dat dood is gegaan. Vaak krijgen we te maken met ervaringen en ontmoetingen, die ons dwingen ons op een nieuwe toestand in te stellen, zoals de vrijgezelle Robin in een van de verhalen: zij houdt van toneel maar vergeet tijdens een voorstelling in de stad haar tasje en valt zomaar in handen van een Montenegrijn. De uitkomst in het leven is altijd weer een verrassing en dat geldt zeker ook voor deze acht langere verhalen.

In het eerste verhaal Weg beschrijft Munro met veel gevoel de weinig liefdevolle relatie tussen de jonge Clara en paardrijleraar Clark. De laatste straft Clara na een poging hem te verlaten door haar de omgang met een lief geitje op de manege te onthouden. Veel woorden heeft Munro niet nodig om het gevoel van Clara weer te geven. Het leven in eigen handen nemen is zo gemakkelijk nog niet.

In Toeval gaat het om een verrassend weerzien met Eric, een reisgenoot die bij Juliet in de trein zat toen ze op weg was naar haar eerste baan op een school in Vancouver. Eerder tijdens de reis is de man die tegenover haar zat en samen met haar wilde optrekken voor de trein gesprongen. In Binnenkort en in het titelverhaal Stilte gaat dat verhaal verder. Juliet heeft inmiddels een dochter, Penelope, die echter na de middelbare school niets meer van zich laat horen.  Ze wacht tot het einde af. ‘Ze blijft op een bericht van Penelope hopen, maar niet op een geforceerde manier. Ze hoopt zoals mensen die tegen beter weten in op onverdiende zegeningen hopen, op spontane remissies, dat soort dingen.’

Passie gaat over het kamermeisje Grace, die een verhouding krijgt met de nette Maury en ook in diens gezin over de vloer komt, tot ze voor een autoritje wordt meegenomen door de oudere broer Neil, een alcoholistische arts. Ondanks de broerige sfeer gebeurt er niets tussen hen, maar Neil rijdt zich wel dood als hij Grace heeft afgezet bij het hotel.

Overtredingen is een sterk verhaal over de verdenking van een verwisseling als baby, Streken gaat over verpleegster Robin die haar zus Jeanne verpleegt en erg houdt van toneel. Als ze haar tas vergeet bij een voorstelling wordt ze door de Montenegrijnse klokkenmaker Daniël geholpen op voorwaarde dat ze precies een jaar later terugkomt in dezelfde jurk om hem het geld voor de trein terug te betalen.

Het laatste verhaal Gaven gaat over de vrouw Nancy die gedurende een langere periode van haar leven wordt gevolgd, waarin ze veel meemaakt. Op het eind kijkt Nancy terug.
‘Haar kinderen zeggen dat ze hopen dat ze niet in het verleden is gaan leven. Maar wat ze in werkelijkheid doet, of hoopt te doen als ze er de tijd voor kan krijgen, is niet zozeer in het verleden leven als het toegankelijk maken, zodat ze het eens goed kan bekijken.’

Misschien is dat wel de kracht van Alice Munro: haar poging iets duidelijk te maken over de wisselvalligheid van het menselijk bestaan. De vaak wonderlijke loop van het leven beschrijft ze met verve.  


Geen opmerkingen:

Een reactie posten