Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 18 september 2012

Het België van Christophe Deborsu, VPRO-tv, 16 september 2012


Walen, talen en betalen

De journalist Christophe Deborsu (1965) gaat op zoek naar het nieuwe Wallonië en begint in zijn geboortestad Namen, de hoofdstad van Wallonië, waar hij zijn eerste drie levensjaren doorbracht. De tweedeling in zijn land brengt hem erop de stadsbewoners te vragen naar moppen over Vlamingen. Ze komen gemakkelijk uit de monden van passanten, hoewel er ook lieden zijn die geen aanstoot willen geven. Dat heeft volgens Deborsu te maken met de gespannen verhouding tussen Vlaanderen en Wallonië. De helft van de Vlamingen stemde op een separatistische partij, een kwart van de Walen wil zich als reactie daarop afscheiden.

Vroeger waren de Vlamingen boerenknechten en fabrieksarbeiders, op wie werd neergezien. Zo verklaart de vader van Christophe de rancune, terwijl ze met het gezin om de tafel zitten. Dat zweempje superioriteitsgevoel hebben de Walen nog steeds zegt de man die ooit een winkel had. Vanaf 1965 waren ze het armere deel van België. Ze gingen niet meer skiën in het buitenland maar naar Baraque de Fraiture, dat door de ondertitelingsdienst vertaald wordt als naar de frietkraam gaan.

Het eindeloos subsidiëren van de staalindustrie haalde weinig uit. In Beez is men, omdat de financiële transacties van Vlaanderen naar Wallonië eindig zijn, bezig om cruiseschepen te bouwen. Negentig procent van de arbeiders is georganiseerd in vakbonden, die veel voor hen doen. De onverdeelde bonden houden het land bijeen. De christelijke vakbond is sterker dan de socialistische en eerder bereid tot een dialoog met de werkgevers. In België zijn de lonen geïndexeerd, dwz dat ze gekoppeld zijn aan de prijzen. Christophe bezoekt een moderne restaurantketen die ingesteld is op een snelle hap en inspeelt op het feit dat men tegenwoordig geen tijd meer heeft om lang te tafelen.

In Louvain-la-Neuve bezoekt hij een bedrijf dat sportwedstrijden zonder bediening kan vastleggen op film. Handig bijvoorbeeld voor een trainer. Basketball was altijd een favoriete sport van de Walen. Christophe kan er niet zoveel van en is blij dat hij geen topsporter is geworden.

Fiscaal specialist Michel Maus zegt dat België de grootste zwarte economie van Europa heeft. Dit komt door de hoge belastingdruk die anderzijds weer een sterke verzorgingsstaat tot gevolg had. De belasting op arbeid is heel wat hoger dan die op vermogen. België heeft de grootste spaartegoeden van Europa.

In het dertiende-eeuwse kasteel Corroy la Chateau woont nog iemand van adel. Hij heeft zijn onverwarmde slot opengesteld voor het publiek. In Brussel bezoekt Christophe het museum van Magritte. Hoewel hij in Charleroi geboren, wordt hij een Belgisch surrealist genoemd.  

In Neufchateau speelde zich het drama rond Dutroux af. Het onderzoek duurde acht jaar omdat men veronderstelde dat er anderen bij betrokken waren. De gepensioneerde Michel Bourlet was de procureur tijdens de rechtszaak en zegt dat hij langer door had willen gaan met het onderzoek.

In de abdij van Orval, bekend van het trappistenbier, wonen nog twaalf monniken. Wat betreft de bierproductie zitten ze aan het plafond. Men kan daar ook in stilte dineren. Christophe voelde zich daarna weer helemaal opgeladen.

In Beauraing is Maria verschenen aan vijf kinderen. De katholieke Christophe ondervraagt de enige die nog in leven is. De vrouw vindt het vervelend als er getwijfeld wordt aan haar waarneming.

Tenslotte bezoekt Christophe Torny, op de grens met Frankrijk. Hijzelf is Franslievend, onder andere op literair- en muziekgebied, maar hij vindt de Fransen ook arrogant. De Fransen stonden open om de Walen op te nemen mocht de splitsing van België plaatsvinden, maar zover is het nog niet. België is surrealistisch, dat is het leuke, zegt Christophe.

Christophe Deborsu schreef het boek Dag Vlaanderen, Hoe Walen echt leven en denken (2011).

Geen opmerkingen:

Een reactie posten