Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 7 oktober 2012

Recensie: Zonder Blanca (2011), Antonio Munoz Molina


Leven met een femme fatale.

De verhouding tussen een man en een vrouw is wel de meest beschreven onderwerpen in de literatuur. En blijft boeien. Ook Molina levert hier weer een mooie bijdrage aan in een novelle van tien korte hoofdstukken met als ondertitel Obsessieve liefde voor een raadselachtige vrouw.

Zonder Blanca begint heel intrigerend met de achtentwintigjarige hoofdpersoon Mario Lopez die bij thuiskomst van zijn werk als technisch tekenaar geconfronteerd wordt met een vrouw die heel erg lijkt op zijn echtgenote maar die toch niet is. ‘De vrouw die niet Blanca was, kwam gekleed in Blanca’s groenzijden blouse, met haar jeans en lage schoenen aan, van achter uit de gang naar Mario gelopen, hem toelachend met enigszins dichtgeknepen ogen, ogen die dezelfde kleur en vorm hadden als die van Blanca maar niet haar ogen waren, net zoals ze hem begroette met een stem die zozeer leek op de stem van Blanca dat het was of zij sprak.

Vervolgens blijkt deze dubbelgangster ook heel anders te kussen. ‘En net als Blanca boog ze voorover om hem te kussen, want ze was iets langer dan hij, maar in plaats van haar mond dicht te houden terwijl ze hem onbewust een zoen gaf met de vluchtigheid van wat een dagelijkse gewoonte is geworden, liet ze haar lippen van elkaar wijken en zocht zijn tong, waardoor Mario, overrompeld door die onverwachte begeerte, niet op tijd wist te reageren.’

‘Toch streelde en kuste hij haar, knoopte met steeds steviger dichtgeknepen ogen de groenzijden blouse helemaal open, en soms wist hij zeker dat hij Blanca streelde en kuste, herkende hij haar in de zelfgezochte duisternis met een overtuiging die zelfs zijn verstand of zijn zintuigen hem niet meer konden schenken.’

Deze mooie passages met erotiek van de bovenste plank is het begin van een verhouding tussen de twee met een sterke erotische ondertoon. We leren we Blanca en Mario kennen, tegenpolen in de Spaanse provinciestad Jaén. Blanca een type dat de lezer meteen voor zich ziet. Ze komt uit een welgestelde familie van advocaten, uit een milieu met goede manieren. Ze is links in politieke zin, papt aan met de moderne kunstenaar Jimmy Naranjo. Mario daarentegen is een oppassende bouwkundig tekenaar die na zijn sinds het drie jaar geleden uitraakte met zijn verloofde Juli een saai leven leidt. Hij ontfermt zich over de labiele Blanca als die totaal ontredderd wachtend op de door haar bewonderde kunstenaar in een disco, waar Mario toch ook maar eens naar toe is omdat hij niet elke avond in Geschiedenis van Spanje kan lezen.
‘Toen Mario haar leerde kennen dronk Blanca dagelijks zes of zeven wodka’s, rookte ze twee pakjes Camel en zat haar tas vol gebruikte papieren zakdoekjes, draadjes tabak, vloeitjes, pepmiddelen en slaappillen.’
Ze is vooral overstuur omdat haar geliefde Naranjo, toen ze hem een dag eerder dan afgesproken in Madrid ging opzoeken, met een jongen in bed lag.

Langzaam ontwikkelt zich de vriendschap van Mario voor Blanca tot verliefdheid. Blanca wordt zijn hobby, maar zij reageert daar niet erg geestdriftig op. Ze vindt dat er geen hoogtepunten in hun relatie zijn, dat Mario geen ambitie heeft, terwijl Blanca vanuit het standpunt van Mario gezien, zijn grote ambitie is. Een verwijdering kan niet uitblijven. Die ontstaat als Blanca naar een tentoonstelling van Frida Kahlo in Madrid wil en Mario daar de tijd niet voor heeft. De kloof tussen de twee wordt nog wijder als Blanca zich koestert in het gezelschap van dramaturg Luis Onésimo. Mario haat de man die gemakkelijk zijn vrouw kan afpakken.

Het is treurig voor Mario dat Blanca zich zo weinig interesseert voor de man die zoveel voor haar overheeft en zijn moeders gerechten voor haar kookt, maar zo is het leven. Zo gaat het met sullen. ‘Hoe sterker zijn verlangen en hoe obsessiever zijn liefde, hoe bleuer, hoe schuchterder, hoe onhandiger hij deed, en hoe gedienstiger ook.’ 

Tot we weer bij de dubbelgangster uitkomen en de cirkel gesloten wordt. Behalve een mooi, stijlvol verhaal in de traditie van het Spaanse magische realisme blinkt Zonder Blanca ook uit door de fraaie compositie en de prachtige volzinnen.
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten