Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 12 december 2012

De rekening van Catelijne (2012), documentaire van Esther Gould en Sarah Gylbing


Waar zijn de spinnen?

Catelijne Bosman is een bijstandsmoeder uit Amsterdam-Noord met vijf jonge kinderen. Vanwege de schuldsanering kan ze nauwelijks het hoofd boven water houden. Het is treurig en schokkend om de reclames te zien die voor de documentaire uitgezonden worden.

De documentairemakers maakten eerder een portret van de oudste zoon Giovanni, die inmiddels dertien is en voor geen goud nog voor de camera wil. Hij heeft een crimineel verleden, gaat niet naar school en heeft zich verschanst op zijn kamer. Zijn vader Chris, die op de bank slaapt vanwege de onveiligheid in de buurt (alle ramen zijn wel eens gesneuveld), brengt hem af en toe brood of een pizza.

We zien een fragment uit de eerdere documentaire waarin de achtjarige Giovanni die bij zijn vader woont, zijn verjaardag bij zijn moeder viert. Die eindigt in een drama.  

Catelijne slaat zich door het leven. Ze loopt hard, kleedt de jonge kinderen aan, maakt ontbijt, brengt haar kroost naar school, verbijt zich over de kapotte wasmachine, pint vijftig euro, betaalt daarmee medicijnen en komt overeen de openstaande bedragen later te betalen. Later toont ze de geboortefoto’s van Giovanni aan de jonge Sem. Ze maakt zich zorgen dat haar oudste vanwege spijbelen straks misschien naar een gesloten inrichting moet. Er komen hulpverleners langs die in een gesprek, waarbij de camera op Catelijne gericht blijft, tegen Giovanni vertellen dat er een wachttijd van vier maanden is voor dagbehandeling.

Catelijne kan geen geld pinnen en zegt tegen Chris dat dat een probleem is. Ze heeft een gesprek op school over Milan die het gedrag van Giovanni kopieert. Door de medicatie kan hij moeilijk in slaap komen.

Catelijne kan nog steeds niet pinnen en belt met medewerkster Sascha over haar leefgeld. Die zoekt het uit. Ze kan haar wel vermoorden, zegt Catelijne tegen Chris. Ze staat te trillen op haar benen. Hij wil wel bij zijn moeder gaan eten als de nood aan de man is.  

De kinderen slaan met een hamer op de oude wasmachine. Milan heeft de hamer nodig voor zijn fiets. Er zijn conflictjes, maar ook mooie momenten, zoals Catelijne die met de jongsten gefascineerd naar spinnen kijkt, gereed in hun web om indringers te lijf te gaan. Milan brengt lege flessen terug naar de supermarkt, drinkt een blikje fris en maakt ruzie met een zwarte jongen, hetgeen tot een fikse vechtpartij leidt (en dat voor de filmcamera!). Thuis vertelt hij er stotterend over. Chris zal de ander aanschieten. Hij wil dat Milan een bord onder zijn boterham houdt, maar is pedagogisch weinig steunend. Wat opvalt is dat vaak de tv aan staat. Wellicht de enige vlucht uit de ellendige wereld.  

Inmiddels heeft Catelijne weer geld. Ze verwent de kinderen met een lekker toetje en geniet daar zelf ook van. Milan playbackt een rapnummer op YouTube. Catelijne brengt voor het eerst in twintig jaar een bezoek aan de kapper. Vroeger was het gezelliger, zegt ze tegen hem. Met al die allochtonen en achterstandsmensen verloedert de buurt.

Begin 2012 wordt Giovanni uit huis geplaatst. Milan krijgt zijn kamer. Hij helpt zijn dappere moeder schilderen.   

Hier de teaser.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten