Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 13 december 2012

Maori Boy Genius (2012), documentaire van Pietra Brettkelly


‘Onwetendheid is de onderdrukker.'

Mgaa Rauuira is een wonderkind. Op twaalfjarige leeftijd bezocht hij de universiteit. Op zijn dertiende studeerde hij af, maar omdat er verder geen mogelijkheden waren, ging hij terug naar de middelbare school. Onwetendheid is de onderdrukker, zegt Mgaa. Hij toont zijn boeken over politieke filosofie van Plato tot Machiavelli. Hij wordt gezien als de toekomstige leider van de Maori’s. Hij is ook een ziener, zegt zijn moeder. Zijn ouders doen er alles aan hem naar Yale te krijgen. Inmiddels is Mgaa zestien jaar oud. Het is een cruciaal jaar, volgens hem.

Op de dag van zijn geboorte, op 20 februari 1994, stond er een dubbele regenboog aan de hemel. Dat was een teken. Zijn grootouders wilden hem opvoeden, zoals in de Maori cultuur niet ongebruikelijk is, maar zijn moeder wilde hem de eerste jaren niet afstaan. Tijdens de scheiding op zijn zevende had zij het moeilijk, net als Mgaa zelf. Op zijn achtste gaf hij tijdens een gesprek met volwassenen antwoord op hun vragen. Men luisterde ademloos toe. De moeder is in verwachting van een nieuwe baby, haar zesde. Mgaa, de oudste, is bezig een naam te bedenken die teruggaat tot de voorouders. De andere kinderen helpen bij de bevalling. Opa schaamt zich ervoor dat hij niet, zoals zijn kleinkinderen en zijn eigen moeder, vloeiend Maori spreekt. Volgens Mgaa gaan onderdrukten zichzelf onderdrukken. Dat leidt tot de ondergang van de Maori cultuur.

De nieuwe dochter wordt Heriata genoemd en nog veel meer. Een van de oudere dochters vond de bevalling smerig, een andere wil niet naar school. Omdat ze er niets over wil vertellen, neem ik aan. Ze gaan als familie naar een speciaal bosgebied om daar de placenta en de navelstreng van Heriata te begraven en om het nieuwe mensje vertrouwd te maken met het gebied van herkomst.

Voordat Mgaa met zijn vader naar de zomerschool van Yale gaat zijn er allerlei bijeenkomsten voor jongere Maori’s. Omdat ze geen schriftelijke taal kennen, geven ze de traditie door met liederen. Mgaa heeft niet geen tijd voor een vriendin, zegt hij tegen Pietra. Zijn jongere broer is modebewust en wil kapper worden, een ander is verzot op hiphop en zingt in een band. Yale is erg duur. Mgaa gaat er niet heen voor zichzelf maar voor de stam. Er zijn problemen met zijn naam in het paspoort en de bank wil het geld voor een computer aanvankelijk niet voorschieten, maar uiteindelijk komt dat goed. Na allerlei afscheidsbijeenkomsten vertrekt Mgaa met zijn vader, omdat er een begeleider dient mee te gaan. Mgaa ziet op tegen de omgang met zijn vader, maar anderzijds schept het ook een band.
Een Maori moet weet hebben van zijn cultuur, maar ook weerbaar zijn in de huidige maatschappij heeft een wijze gezegd. Pa ziet het wel zitten, hij gaat studeren wat zijn zoon studeert, veel politicologie, rechtsspraak en bestuurskunde.

We zien Mgaa tijdens een college. In een gesprek met een medewerker van de universiteit zegt hij dat hij zich wil inschrijven aan Yale. De man wil hem niet ontmoedigen maar van de twintig duizend aanmeldingen worden er slechts vijftienhonderd gehonoreerd. Mgaa woont met zijn vader in een appartement en skypt met het thuisfront. De studie valt hem zwaar. Hij heeft heimwee en is blij dat hij na vijf weken weer thuis is. We zien hem rondlopen met de baby op zijn schouder. Zijn cijfers vallen uiteindelijk mee.

Mgaa is weer thuis bij zijn volk. Ze laten zich tatoeëren en ze dansen. Ze beelden de strijd uit tegen de onderdrukkers. Ook in demonstraties verzetten ze zich tegen de blanke overheersing. ‘Hoor het gebrom van de Maori’s, hoor hun weeklacht,’ klinkt het door de straten.

 Mgaa werd voorgedragen als parlementslid maar is daarvoor nog te jong. Zijn toekomst ligt zeker in de politiek. Wellicht horen we nog van hem.    

Hier de trailer van ruim vijf minuten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten