Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 27 januari 2013

Junior (2012), documentaire van Sien Versteyhe


Gentse junior bokser strijdt voor een eigen huis voor het gezin

De Belgische Jean Pierre Bauwens is 23 jaar en wereldkampioen boksen in het lichtgewicht onder de jongeren. De gezinssituatie is bijzonder. Van de zes broers en zussen zijn er vier autistisch. In een van de eerste scènes van deze boeiende documentaire zien we Junior, zoals Jan-Pierre genoemd wordt, zijn broertje Claude helpen met zijn ochtendritueel. Hij geeft de jongen die met zijn handen wappert in bad en later met zijn hoofd bonkt op de bank  een kusje op het voorhoofd. De familie leeft erg met Junior mee. Zijn vader is een soort coach voor hem en zit ook bij een gesprek met de sponsor, die onomwonden zegt dat hij Junior wil exploiteren. Junior zelf zegt niet veel. Misschien ziet hij het huis voor zich dat het gezin dat nog kleinbehuisd is in een Gents rijtjeshuis te wachten staat als hij doorgaat op de ingeslagen weg.

Samen met zijn vader reist hij naar bokszalen. Junior deelt bij aankomst handtekeningen uit. De sponsor geeft de mensen een visitekaartje. De opbrengst van de komende merchandising staat in zijn ogen te lezen. Junior chat met zijn moeder op zijn hotelkamer.  

Met Claude gaat het niet goed. De jongen zit in een luier in een ziekenhuisbed en krijgt een zuurstofmasker voor. Daarna gaat hij in de trommel voor een scan.

Er zijn ook leuke gebeurtenissen. Met twee auto’s gaat het gezin naar het strand. In de badplaats rijden ze op een grote gezinsfiets naar zee. Junior ziet er stoer uit met zijn staartje achterop zijn verder kale hoofd.  

De trainer doet een bokstraining en smeert het gezicht van Junior in met vet. Steun mij op 23 april, zegt Junior de sponsor na want dan komt er voor de familie een huis.  

Inmiddels is er ook een boekje rond Junior gemaakt. Het bedraagt 79 pagina’s en wordt uitgegeven in een genummerde oplage van driehonderd. Ze worden op het boksgala verkocht, maar ik meende dat Junior ook signeerde op de Antwerpse boekenbeurs.

Zijn moeder kan niet goed tegen de spanning. Tijdens de wedstrijd gaat ze achter het gordijn zitten. De wedstrijd eindigt onbeslist. Junior en zijn vader kijken naar de beelden op de laptop en horen de commentator zeggen dat de beslissing van de scheidsrechters onbegrijpelijk is.

Eindelijk toont Junior enige emotie. Na een wond tijdens de training zegt hij dat zijn helm niet goed is en dat hij zelf alles moet doen. Er volgt een niet zo vriendelijk gesprek met de sponsor. Die maakt bezwaar tegen een interview van de moeder van Junior met de krant dat niet zo gunstig was. ‘Men legt mensen woorden in de mond,’ zegt de sponsor. Het uitbrengen van het boek kost ook veel geld. 

De documentaire krijgt een trieste wending als de vader van Junior overlijdt. Hij wordt neergeschoten door een gehandicapte zoon. Tijdens de crematie luisteren de moeder en de kinderen naar de uitgekozen popmuziek en staan dan op om weg te gaan.

Claude bonkt op de bank terwijl Junior voor zich uit zit te staren. Wat later helpt hij hem met aankleden. De band tussen Junior en zijn moeder is goed. Ze steunen elkaar zonder veel woorden.

Junior bokst, een mooie manier om de ellende kwijt te raken. Voor een nieuwe belangrijke wedstrijd wordt hij geïnterviewd. Hij wil van geen uitstel weten en knuffelt voor de foto met zijn moeder. Op weg naar de zaal wordt hij omringd door fotografen. Vuurzuilen begeleiden hem naar de ring. Hij wint weer. De trainer schraapt het vet van zijn beschadigde gezicht. 
Einde. 
 
Sien Versteyhe volgde Junior gedurende twee jaar en filmde hem en zijn gezin zonder veel woorden en uitleg hetgeen een verademing is. 

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten