Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 9 juli 2013

Kamperen met God (2012), documentaire van Bert Klumper


Preken voor de eigen parochie

De Betteld is het grootste christelijke vakantiepark in Nederland. Elke zomer kampeert men bij Zelhem onder een christelijke vlag. Achter de slagboom gaat een wereld schuil, waarin allerlei christelijke groeperingen - van gereformeerd tot baptist - samenkomen onder de hoede van Jezus. De speaker kondigt ’s ochtends de bijbeltekst voor die dag aan. Daarna wordt er veel gepreekt, gesmeekt, op improvisorische wijze bij Here Jezus afgesmeekt.

Volgens de gedreven directeur van De Betteld bestaat er in de zomervakantie juist de mogelijkheid om het geloof te verdiepen. Hij komt uit de marketing hoek, staat in de fik voor Jezus en probeert zijn visionaire boodschap te vertalen voor zijn personeel, dat vooral uit gelijkgestemden bestaat. Hardop oefent hij in een lege zaak zijn tekst voor die dag. Met geluid en licht tijdens de diensten, professionele belijdende muzikanten houdt hij de jongeren bij de les. Hij wil hen iets van echtheid meegeven.

De beelden van de schoonmakers vormen een mooi contrast met de verheven toon die op de camping aangeslagen wordt. Dames reinigen de toiletten, wasbakken en douches en tijdens de pauzes praten ze met elkaar over alledaagse zaken. Van het gepraat over god begrijpen ze niet veel. Een van hen moet weinig hebben van het gebed dat de directeur na de koffie te midden van hen uitspreekt.

De pastor zit in zijn korte broek in een tuinstoel op zijn plaatsje en zegt dat het niet om hem gaat, maar in zijn preken gaat hij diep in op zijn persoonlijke ervaring. Hij raakte eens verlamd toen hij in het buitenland een rivier in dook. Hij zag de nekhernia als een aanval van de duivel en de vreselijke pijn nam af door Jezus natuurlijk. Hij is een man van het woord, maar geen theoloog, zegt hij. Het wil niet zijn publiek bespelen maar een boodschap overbrengen, vooral aan de jongeren. In het veel te tolerante Nederland is er behoefte aan mensen die volledig voor Jezus gaan.

De tienerleider begint de dag in stilte. Hij luistert eerst wat god hem te zeggen heeft voordat hij de jongeren met activiteiten en inspiratie bezielt. Volgens hem vindt er geen manipulatie plaats maar hij wil er wel over nadenken.

De Guardian Angels - in zwarte shirts die aan hun hellebroeders doet denken - houden de wacht. Minutieus kammen ze als in een jongensboek de grote zaal uit met hun schijnwerpers. In het gras vinden ze een leeg zakje snoep. Ze kennen de plekjes, waar de duivel kan binnensluipen, maar ze hebben hun wapens als hun woord en de kracht van de geest klaar. Daarmee komen ze een heel eind. ‘Wel een beetje rustig, hè,’ zeggen ze tegen de jongeren die op hun fiets uit het dorp komen.

Het is natuurlijk gemakkelijk om, zoals De wereld draait door deed, de draak te steken met een documentaire waarin Holland op zijn smalst getoond wordt, maar het gaat wel over mentale beïnvloeding van mensen, al zal die iets minder verstikkend zijn dan bij het Noorse Broederschap en niet zo sluipend als de porties reclame die de ongelovige landgenoot dagelijks voor zijn kiezen krijgt. In De Betteld gaat het om de behoefte om bijstand, om gezien te worden. Afgezien van het kinderlijke idee van een god die als een persoon wordt voorgesteld en die niet te beroerd is om lichamelijke kwalen als te korte enkelbanden te genezen, is het de vraag hoe die beïnvloeding doorwerkt in de hoofden van deze veelal eenvoudige lieden. Hoe echt is het allemaal? Een oudere mevrouw assisteert, terwijl haar man een tukje doet, jongeren tijdens het handarbeiden. Natuurlijk brandt of borduurt men goddelijke teksten in hout of op doek, maar anderzijds voert ze wel waarachtige gesprekken met jongeren die niet zo’n gelukkige indruk maken.

Aan het eind van de week kan iedereen zich uitspreken, maar een kritische noot ontbreekt. Er is in de afgelopen week niemand geflipt, tenzij je de hysterie tijdens de gebedsdiensten in de kolossale ruimte zo wilt benoemen. Geen jongere is over de schreef gegaan, niemand is ingegaan tegen de opvatting dat de evolutie niet bestaat. Het is jammer dat Klumper slechts voor de eigen parochie preekt en niet het kritische vermogen van de kampeerders aanspreekt.

Hier de trailer

Geen opmerkingen:

Een reactie posten