Veel seks, weinig liefde
Op het eerste gezicht lijkt Hemel het voorbeeld van een een jonge vrouw, die zelf haar boontjes dopt, vooral op seksueel gebied. Ze
neemt zelf het initiatief en dringt zich zelfs af en toe op bij jongens vanwege
haar natte kut. Langzamerhand blijkt dit meisje nog, echter
helemaal niet zo stoer als ze zich voor doet. Achter haar branie-achtige gedrag
zit een reden die ze zelf niet kent. De volledige titel Hemel, in between heeft dan ook minder te maken met
de leeftijd van het meisje, dat sterk wordt gespeeld door Hannah Hoekstra, maar meer met haar (on)vermogen zich te binden.
Sacha Polak heeft dit onderwerp in haar speelfilmdebuut mooi
weergegeven. De naaktheid van Hemel is erg naakt. Ze zit in een wit licht op
bed en haar ribben steken akelig uit haar zij. One night stand Joris is nogal
grof tegen haar. ‘Alle Nederlandse vrouwen zijn wijven,’ zegt hij. Hij neemt
het haar kwalijk dat ze zich van onderen niet scheert. Ze dringt zich later op aan
een jongen die ze Mohammed noemt. Hoewel hij wel lief tegen haar is en haar
ogen vergelijkt met die van een engel uit de hemel, wijst ze hem nogal bot af.
Vervolgens krijgen we meer te horen over haar achtergrond.
Haar vader Gijs (Hans Dagelet) is een kunsthandelaar, haar moeder overleden. Hemel heeft een aardse
band met haar vader, maar kan het niet goed hebben dat hij steeds weer andere
vriendinnen heeft. Met violiste Emma heeft hij de langste tijd wel gehad. Emma
wil wel Hemel blijven zien, maar die blijft nogal koel, hetgeen aan Emma de
reactie ontlokt dat Hemel zo weinig teruggeeft.
Na een ongelukkig partijtje wurgseks met Jimmy, gaat Hemel met
blauwe plekken naar de verjaardag van haar broer - of in ieder geval een zoon
van haar vader - die net meerderjarig is geworden. Hij wacht met vrijen met zijn
christelijke vriendin Annabelle tot ze gaan trouwen. Hemel reageert cynisch,
maar voelt zich onmachtig. Later papt ze aan met Douwe, een getrouwde collega
van haar vader. Hij had nooit de behoefte om vreemd te gaan, maar maakt voor Hemel
een uitzondering. Na een eenzaam verblijf in Sevilla, waar Gijs zaken afhandelt,
is het tenslotte de vrouw van Douwe die Hemel weer op het pad van de mensen
zet.
De film is opgebouwd uit hoofdstukken met literaire titels,
die aan een boek doen denken.
Daarin is de taal, vaak een zwakte in Nederlandse films,
mooi uitgebeend en vol betekenis. In het scenario van Helena van der Meulen
wordt niets teveel gezegd, maar alle uitspraken zijn raak, zoals die van Heleen
over haar natte kut of de uitspraak van Gijs dat ze het niet nodig heeft om
haar lippen op te spuiten omdat ze mooi genoeg van zichzelf is.
De tegengestelde visies van vader en dochter, ook over het
wezen van een relatie, die volgens Hemel eruit bestaat zoveel mogelijk te
lijken op een ander, terwijl haar vader de verschillen interessanter vindt, doen
geen afbreuk aan hun intimiteit. De vader probeert zijn dochter te beschermen,
maar kan haar anderzijds niet vasthouden. De moeilijke maar liefdevolle verhouding
tussen hen met de afwezige moeder die sterk haar invloed uitoefent, is mooi uitgewerkt.
Eindelijk weer eens een Nederlandse film die dieper gaat en overtuigt.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten