Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 8 oktober 2013

Lieve Joris over Op de vleugels van de draak, VPRO-Boeken, 6 oktober 2013



De handelsbetrekkingen tussen Chinezen en Afrikanen

Lieve Joris is een journaliste die veel reizen maakt. Vaak is ze naar Congo geweest, omdat haar heeroom daar werkte. Tijdens verlof vertelde hij haar over het leven in Afrika, waardoor hij haar enthousiast maakte. In 1985 ging Lieve Joris zelf voor het eerst naar Congo.

Wim Brands begint over het handelsverkeer, dat tegenwoordig tussen Afrika en China loopt. Hij vraagt Lieve Joris wanneer ze dat voor het eerst op het spoor kwam.
Lieve Joris antwoordt dat men moet stilvallen om iets te zien. In het dorp Brazzaville waar ze was zag ze eerst oude vermoeide Indiërs, maar later een nieuw soort landgenoten die brommers uit Dubai importeerden en een vroegere militair die eerst in de landbouw zat maar later in mobiele telefoons handelde. De handel breidde zich in de jaren 1998 – 2001 uit naar China. De internationale taal van de rekenmachine zorgde voor de communicatie. In Kinshasa hoorde Lieve Joris een Chinees vragen naar de prijs van een en ander, dat hij zelf goedkoper kon regelen.

Brands noemt V.S. Naipaul als een voorbeeld van iemand die door te luisteren zijn naar anderen ergens naar toe getrokken wordt.
Lieve Joris zegt dat Europa weinig meer betekent voor Afrika. De houding is bevoogdend. Westerse ontwikkelingswerkers maken nog steeds de fout om zich in fourwheeldrives te verplaatsen in plaats van op de fiets zoals de plaatselijke bevolking doet. Een Canadese antropoloog, die zich ’s avonds terugtrok in zijn compound, meende dat Afrikanen bevriend waren met Lieve Joris omdat men iets van haar wilde. Zij leest daarin een opvatting over behoeftige mensen, hetgeen ze een verkeerde ziens- en werkwijze vindt.

Brands wil toe naar een paar personages, die handelen tussen Afrika en China. Eerst maar eens een handelaar uit Mali die melkpoeder per lepeltje verkocht. Hij ging van Bamako naar Ivoorkust en Congo en begreep dat hij in China nog meer kon verdienen. Lieve Joris ontmoette hem in een Chinese speelgoedwinkel in Guangzhou, waar hij een computer wilde kopen voor zijn dochter. Lieve Joris hielp hem met de Franse gebruiksaanwijzing. Ze wandelde samen met hem door de stad. Hij handelt in T-shirts, maar neemt ook wel laptops mee. Hij heeft twee winkels in Brazzaville en het gaat in economisch opzicht steeds beter met hem. 

Brands wil een voorbeeld van iemand die omgekeerd bezig is, van China naar Zuid-Afrika.
Lieve Joris noemt een bijna veertigjarige Chinese professor in de kunstgeschiedenis die samen met zijn vrouw zijn zus achterna ging die in Zuid-Afrika in een Taiwanese fabriek werkte. Dat beviel hen niet goed. Ze spraken de taal niet en hij was elke avond dronken. Hij verkocht later horloges en zijn vrouw had een zijdewinkeltje. Hij haalde zijn masterdiploma. Zijn ziel is verdeeld tussen Afrika en China. Zijn vrouw is gids, hij is weer docent. Ze wonen in Kaapstad.

Tenslotte wil Brands heel kort van Lieve Joris horen wat het geheim van de handelsbetrekkingen zijn. Hij geeft zelf al aan dat ze met elkaar met rust laten.
Lieve Joris zegt dat ze thuis aan het eind van hun mogelijkheden zijn gekomen en verder kijken dan hun neus lang is. Ze gaan op zoek naar andere markten en varen daar wel bij.
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten