Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 27 oktober 2013

Wytske Versteeg over Boy, VPRO-Boeken, 27 oktober 2013



Het menselijk onvermogen in een wereld die niet zwart wit is

Wim Brands zegt dat Wytske Versteeg (1983) ooit de jongste gast was die bij hem aan tafel zat. Dat was in 2008 met een boek over daklozen. Inmiddels heeft de politicologe de roman De Wezenlozen (2012) geschreven en ook de toneelschool in Gent gedaan. Ze draagt Boy op aan een dramadocent die hen liet rennen tot ze kapot waren en hen daarna teksten van Shakespeare liet voordragen, alles met het idee om het hoofd leeg te maken.  

Boy gaat over een zwarte jongen die door een vrouwelijke psychiater wordt geadopteerd. Tijdens een klassenuitje verdwijnt hij. De psychiater verdenkt dramadocente Hannah ervan.

Brands vraagt vaderlijk hoe Wytske aan het idee gekomen is.
Dat ontstond gaandeweg naar aanleiding van een verhaal over een geestelijk gestoord persoon die op een huis van iemand paste en dat nog net niet in de fik stak. Die dreiging fascineerde Wytske. Ze ging ermee aan het werk en veranderde de geestelijk gestoorde in een vrouw met haar verdriet.

Brands vindt het wel grappig dat de psychiater onhandig is op communicatief gebied.
Volgens Wytske ziet zij communicatie als een techniek. Die haar in de steek laat als men haar te nabij komt. De psychiater is een vrouw die overal buiten staat. Vanuit haar idee van perfectionisme maakt ze veel kapot. Wytske wantrouwt de hulpverlener die eigen problemen verdoezelt door zich op anderen te richten. Ze had niet het idee dat het een rotmens was, zoals ze door de uitgever daarop aangesproken werd. Het is geen boek over mensen die het leven gemakkelijk af gaat. Ook Hannah kent onvermogen. Ze heeft geen orde in de klas en geeft onzorgvuldig les. Ze is een naïeve idealiste met de beste bedoelingen. Wytske houdt niet van simpele oplossingen. Het is te gemakkelijk het kwaad op afstand te houden door het vast te pinnen op een slecht persoon.

Brands noemt Boy ook een duister boek. 
Wytske zegt dat dat niet tijdens het schrijven gemerkt heeft. Ze heeft niet zoals Thomas Rosenboom een uitgewerkt plan voor ze begint te schrijven. Ze probeert haar personages tot leven te wekken, hen een stem te geven en is zelf ook benieuwd wat ze te zeggen hebben.

Brands neemt aan dat ze op haar intuïtie vertrouwt.
Wytske wil ook de afloop niet weten. Dan zou ze het boek niet hoeven te schrijven.
Ze heeft wel een globaal idee, maar dat kan, zoals de geestgelijk gestoorde in een vrouwelijke psychiater, veranderen tijdens het schrijven.

Brands vraagt of ze wel eens terugschrikt om over het onvermogen te schrijven.
Volgens Wytske heeft de schrijver alleen zichzelf als materiaal. Het onvermogen komt bij haar als thema altijd bovendrijven. Durven daarover te schrijven maakt het voor haar interessant. Van terugschrikken is geen sprake.

Brands noemt Boy tot besluit een van de mooiste boeken van het afgelopen jaar.

Hier een recensie van Jeroen Vullings in VN.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten