Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 20 december 2013

Lucia Rijker: een nieuw leven (2010), documentaire van George Schouten



Over de moed om te doen wat men wil

Mensen ontlenen een belangrijk deel van hun identiteit aan hun baan. Wie is men nog als men de baan opgeeft of kwijtraakt? Onmiskenbaar brengt dat een gevoel van verlies met zich mee.
Anderzijds kan dat ook als een kans worden gezien om een steviger identiteit op te bouwen. Lucia Rijker maakte zelf dit proces mee na haar professionele carrière in de boksport en praat erover met anderen, terwijl stemmige klankschalen de verschillende verhalen verbinden.

Rijker zit in haar sportauto en vertelt over haar tijd in Los Angeles. Ze kwam in dezelfde omstandigheden terecht die ze in Amsterdam verliet. Je neemt altijd jezelf met je mee, zegt ze. Pas haar wending tot het boeddhisme veranderde haar leven. Nadat het gevecht voor de Million Dollar Lady (zie hier mijn verslag van de documentaire Lucia Rijker, een bokser en een boeddhist) werd afgelast, voelde ze zich buiten de werkelijkheid staan. Het gaf haar wel de mogelijkheid terug te keren tot haar kwetsbare innerlijke kind en vandaar uit zichzelf weer opnieuw neer te zetten, minder extreem in ieder geval dan ze eerder als bokser was.

Carolien Esselaar mede-eigenaar van een hotel in Amsterdam, een familiebedrijf. Haar man Keung is een Aziaat geïnteresseerd in raw food met wie ze twee zoons heeft. Hij vond dat hij zijn vleugels moest uitslaan in Ecuador en ging er alvast naar toe, in afwachting van het moment dat gezin zich bij hem voegt. Haar ouders zijn tegen haar plannen, maar Carolien voelt zich zeker op de stap die ze gaat zetten. Ze skypt met Keung die zich thuis voelt in Ecuador en zich verheugt op de komst van zijn gezin. Hij wist van te voren niet dat zijn keuze om naar Midden Amerika te gaan, zo ontwrichtend was.

Jacqueline Ventevogel werkte zeven jaar bij een bank. Na de geboorte van haar zoon kreeg ze een burnout omdat zij en haar man een veel te gehaast leven leidden. Na een reorganisatie raakte ze haar baan kwijt. Ze stond met lege handen, wist niet wat te gaan doen. Tegen lifecoach Gelanda Knorren zegt ze dat ze een wijze vrouw wil worden.
Rijker hoort van Knorren dat het moeilijk is om als veertiger opnieuw in te stromen in de arbeidsmarkt, dat het belangrijk is tijd te nemen voor hetgeen men wil en afscheid te nemen van een oude baan. Rijker bespreekt met Ventevogel haar angst om uiteindelijk op straat te komen te staan. Ze zegt dat haar moeder vroeger altijd thuis was en dat dat rust gaf. Ventevogel voelt leedvermaak over de economische crisis en heeft het gevoel dat er iets gaande is in de wereld en in haarzelf.  

Kris Touber voelde zich ontheemd en was ze op zoek naar de vonk bij anderen. Ze schreef gedichten en was op zoek naar schoonheid en waarheid. Ze stopte met haar studie en ging met een vriendje naar Thailand. Het feesten beu deed ze mee aan een tiendaagse meditatiecursus, die haar het gevoel gaf dat ze een droge spons was die alles opslurpte wat er aanboden werd. De retraite vormde de basis voor haar verdere ontwikkeling tot yoga- en meditatielerares. 

Tijn Touber speelde in de band Loïs Lane van zijn vriendin Monique maar genoot niet van hun succes. Hij bezocht een meditatieschool en wilde een maand lang mediteren. Monique ging daarmee akkoord maar zegde de relatie op omdat Tijn de stilte termijn steeds maar verlengde. Tijn vertrok naar India en kwam terug om les te geven in spiritualiteit, daar boeken over te schrijven en te werken voor het tijdschrift Ode.

Het is grappig Kris en Tijn samen te zien optreden tijdens een concert (zie foto). Tijn wil de nauwe band tussen coach en cliënt doorbreken, want die houdt de cliënt afhankelijk. Het gaat om de eigen verantwoordelijkheid. Men dient zich niet te vereenzelvigen met zijn of haar conditionering, klinkt het nogal belerend. Hij ziet dat materiële groei ophoudt en bepleit duurzame waarden. Kris ziet de verandering op hartsniveau. Einstein zei al dat een oplossing voor problemen niet op hetzelfde niveau gezocht moest worden.  

Rijker vraagt zich af of dat nieuwe leven alleen een perspectief is. Ze denkt dat het erom gaat dat men beseft dat men altijd kan kiezen, ook zonder van baan te veranderen. De persoonlijke identiteit, zoals eerder hier besproken in Het Filosofisch Kwintet, speelt daarbij een belangrijke rol, denk ik.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten