Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 12 januari 2014

Robyn Beeche, a life exposed (2014), documentaire van Lesley Branagan



Feest der herkenning in India voor kunstzinnig modefotografe

Robyn Beeche (1945) is een Australische fotografe die in de jaren tachtig furore maakte in Londen met bijzondere foto’s van bodyart, maar gegrepen werd door het Holi-festival in India en zich daar later vestigde. Om een indruk te krijgen van haar werk hier meteen al een kunstsite met een trailer.

In de jaren tachtig was Londen voor kunstenaars the place to be. Dus ook voor Robyn Beeche die na haar opleiding in Australië naar dit kunstenaarsmekka ging. Ze werkte samen met bekende ontwerpers als Zandra Rhodes en Vivienne Westwood en performance artiesten als Leigh Bowery en Divine. In de tijd dat er nog geen Photoshop bestond, was het een hele klus om gezichten en lijven op een vernieuwende en kunstzinnige wijze te fotograferen. Het grimeren duurde soms wel zes uur, maar de foto’s daarna waren snel gemaakt. Haar portretten kwamen op de voorkant van de Observer. Er was in die tijd in Londen ook een alternatieve Miss World verkiezing. Robyn fotografeerde de personen in hun extravagante kostuums achter het podium. Via een reclamebureau in Parijs ontmoette ze haar toekomstige man Michael, die zich op videokunst toelegde. Ze maakten samen veel reizen.

In 1980 werd voor de eerste keer een Indiaas festival in Londen gehouden. Na Zandra Rhodes ging Robyn Beeche naar India om daar rechtstreeks een kijkje te nemen bij het Holi festival, dat zich in de lente afwisselend in verschillende dorpen afspeelt. Ze werd overdonderd door de kleurigheid. De explosies van rood, groen, geel etc. vormden voor haar een feest der herkenning. Ze had nog nooit zoveel uitbundige vrolijkheid meegemaakt. Ze woonde zo’n tien jaar zowel in India als in Engeland. Langzaamaan vestigde zich het oosterse bewustzijn in haar ziel, tot ze zich in 1990 volledig vestigde in Vrinda, dat op drie uur van Delhi aan de rivier ligt. De zogenaamde no nonsense politiek van Thatcher had daaraan ook een bijdrage geleverd.

De overvolle ashram en de hitte maakten het haar niet gemakkelijk. Ze had heimwee, maar haar fascinatie voor de rituelen met bloemblaadjes die zich in de tempel afspeelden tijdens een dienst voor Krishna die in deze plaats geboren zou zijn, was nog sterker. Beeche nam haar toevlucht tot een guru vanwege angsten omdat ze als kind ontwikkeld had. Omdat ze altijd het hoofd boven water moest houden, had ze weinig zelfvertrouwen ontwikkeld. Ze veranderde in Vrinda in emotioneel en spiritueel opzicht, zegt haar vriend en kunstenaar Andrew Logan.

Ze legde als een cultureel antropologe een verschijnsel vast dat met de moderne tijd razendsnel aan het verdwijnen is. Ze besefte dat ze deel uitmaakte van een religieuze cultuur. Ze fotografeerde niet voor geld maar droeg haar fotowerk op aan het hogere in ons. Ze werd daardoor een gelijke onder de inwoners. Ze streed ook tegen de aanleg van een snelweg dicht bij de stad en ze initieerde projecten om afval te hergebruiken dat door de vele deelnemers aan het Holi festival wordt achtergelaten.

Haar echtgenoot Michael volgde een ander spiritueel pad. Hij was tien jaar jonger dan Beeche en vertrok naar de Himalaya. Zij bloeide daardoor weer op. Ze exposeerde overal in de wereld. Door haar succes en de erkenning van haar werk nam haar zelfvertouwen toe. Beeche zoekt de tijdloosheid in haar portretten. Tijdens het religieuze ritueel Phalen, een onderdeel van Holi, lopen personen over een brandstapel. Het vereist veel precisie om dit vast te leggen, zegt ze.

Dat Robyn Beeche nog lang moge fotograferen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten