Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 10 januari 2014

Steam of life (2010) documentaire van Joonas Berghäll en Mika Hotakainen



Oud zeer van Finse mannen in de sauna

De sauna in Finland is voor mannen een geschikte plaats om elkaar tijdens een biertje confidenties te doen. De gelegenheid daarvoor vinden ze in officiële sauna’s maar ook in een oude caravan in de natuur en zelfs in een telefooncel, al leent die laatste plek zich niet erg voor sociaal contact. Joonas Berghäll en Mika Hotakainen legden in Steam of life persoonlijke verhalen vast. De ontboezemingen worden afgewisseld met rustige beelden van de natuur, die tot nadenken stemmen. Er is humor, van kerstmannen die in gezinnen op een keukenstoel worden gezet, maffe vissers of van een tweeling met het syndroom van Down dat over eerlijkheid praat, maar het oud zeer overheerst.

Een dikke man vertelt een dunne voor de oude caravan over zijn tirannieke stiefvader, een kunstenaar die hem sloeg. Die hield er pas mee op toen hij voor het eerst dronken thuis kwam en de man van repliek diende. De dunne heeft een dochter die hij niet te zien krijgt. Omdat hij geen vrouw had, werd ze door zijn ouders geadopteerd. Hij huilt daarover in zijn eentje, zou willen dat zijn dochter wist wat hij voelde.

Er is een jongere gescheiden vader die tegen een maat vertelt over zijn driejarig dochtertje dat hij van zijn vrouw niet te zien krijgt. Er is maar een beperkte omgangsregeling. Tijdens een feest in de lente vroeg ze hem of ze met hem mee mocht om zijn twee katjes te zien, maar dat mocht niet van zijn vrouw. Het zit hem hoog, hij huilt, duikt na de sauna het meer in.  

De knappe Pertti raakte in 1983 de greep op zijn leven kwijt. Hij pleegde een overval en kwam in de gevangenis. Een vriendin uit Stockholm kwam op bezoek en schrok van zijn dode ogen. Toen hij op een dag een vlinder zag die op zijn drinkbeker landde, versplinterde zijn wereldbeeld en werd het een gaaf geheel. Hij zag de knappe Anu Katja, een verpleegster met bruine ogen, in de kerk en wist dat zij zijn vrouw zou worden. Ze kregen drie zoons en hij geniet van zijn gezin ondanks de armoede.

Een man vertelt over zijn grootvader, die vaak houthakte, terwijl zijn grootmoeder het huishouden deed, maar vaak chagrijnig was. ‘Stormt het nog in het Zuiden?’ riep zijn grootvader dan. Later werd hij dement en opgenomen in een verpleeghuis. Toen hij vier jaar later hoorde dat de houtstapel geslonken was, ging hem dat aan het hart. Het hakte hout uit zorgzaamheid voor zijn vrouw die hij van voldoende brandstof wilde voorzien.

Een militair met tatoeages die vaak op missies werd uitgestuurd, vertelt over zijn mislukte relatie en het overlijden van zijn moeder. Hij kwam over voor de begrafenis en kon toen eindelijk toegeven aan zijn verdriet, want als soldaat toonde hij niet zijn gevoel, maar trainde de zwakte, zoals dat gezien wordt, weg. De Finse man staat bekend om zijn hardheid, zegt hij.

Een man reed op een cementtrein en doodde twee werkers aan het spoor omdat ze niet snel genoeg konden weg komen. De een met een vlag probeerde de ander nog te waarschuwen. Hij zegt tegen zijn maat dat hij dit misschien niet had moeten vertellen, maar de maat antwoordt dat het goed is erover te praten.

Bijzonder is het verhaal van een oude man die vertelt over een wees die hem werd toegewezen. Ze gingen samen vissen en bessen plukken en hij leerde de wees om de buit eerlijk te verdelen. Ze gingen eens samen naar de sauna maar toen hij stoom veroorzaakte stoof de wees weg. Daarna zien we een opname van een bruine beer die zijn tafel kapot maakt. De wees was altijd al een sloper, zegt de man over zijn beste vriend.

Een vader vertelt schrijnend over een overleden dochtertje dat dood niet meer op zijn levende kind leek. Ze werd opgebaard werd in een mortuarium, maar de vader durfde daar niet naar binnen. Hij vond het vreselijk om die koude duisternis te betreden. Hij wist nooit hoe met verdriet om te gaan, vond dat hij alles moest aankunnen. Inmiddels wil hij delen, want de eenzaamheid was het ergst. Hij zingt een lied over een eekhoorn, veilig in zijn nest, dat wordt meegezongen door alle mannen die in de documentaire hun ziel blootgaven.

Een mooi einde van de documentaire Steam of life die met veel liefde is gemaakt en opgedragen aan de Finse man. Met de ontboezemingen worden ongetwijfeld vele bezoeken aan psychiaters uitgespaard.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten