Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 7 juli 2014

Blind fortuin (2012), documentaire van Ramon Gieling



Op zoek naar het wezen van blindheid

Drie van de vijf blinden in Spanje verkoopt loten van de ONCE, de organisatie van blinden.
Dat zijn er eenentwintig duizend. Ramon Gieling portretteert enkele van hen. Hij ondervraagt hen over het wezen van blindheid en hoort bijzondere en soms ongelooflijke verhalen.

Antonio Sanchez is oud legionair en kreeg een zwaar auto-ongeluk in zijn diensttijd. Hij voelt de duisternis door zijn handen voor zijn ogen te brengen. Blindheid is volgens hem de ruimte tussen de ene wereld en de andere. Met de poot van zijn bril tikt hij tegen zijn glazen oog.
Een arme is vrijer dan een rijke, zingt hij terwijl hij met een stok voor zich uit over straat gaat. Zijn loten brengt hij luid roepend als op de markt aan de man. Dertig jaar geleden ontmoette hij een vriendin. Blindheid maakt hem nobeler en rustiger, zegt hij, want hij kan geen slechte dingen zien. Hij heeft ook een zoon, Paco, die pas sinds zes jaar weet dat Antonio zijn vader is. Zijn moeder wilde hem dat niet zeggen, al had hij daar al eerder een voorgevoel van. Antonio wordt bestolen en verliest 2200 euro.

José is blind geboren en wil niet de verkoper van geluk zijn, want dan verkoopt hij ook ongeluk. Hij voelt zich niet anders, hij is anders. Hij zou willen zien om te weten hoe het voelt om de wereld te zien. Hij woonde op het platteland tot zijn ouders scheidden. Dat was vanwege een nummertje dat zijn moeder maakte met Adolfo, die verderop woonde. José moest dan wachten en liet eens per ongeluk het geweer van de man afgaan. Adolfo nam wraak. Hij bedreigde José en doodde zijn moeder. José kwam bij de paters, maar vluchtte daar weg.

Isabel heeft alleen nog wat zicht aan haar rechteroog, maar dat raakt ze ook kwijt. Ze kan dat moeilijk accepteren. Op de tast kookt ze voor haar en haar thuiswonende mongoloïde dochter Esther. Ze raakt haar gezicht aan. Haar andere dochter is radioloog en heeft een eigen gezin. Esther moet straks in een tehuis en kijkt daar erg treurig bij.
Isabel verkoopt loten in een hokje en praat met de kopers, die bepaalde cijfercombinaties vragen. Ze bracht haar kindertijd door op het platteland en prentte zich alvast de zonsondergang en de maan in. Tijdens het biechten voelde ze zich nooit op haar gemak omdat ze niet kon zondigen.
Ze kreeg een vriendje met wie ze twee jaar later trouwde en is inmiddels twee jaar met de grote, kale, eerlijke Carlos.
Samen met Esther kijkt ze naar een film waarbij de handelingen benoemd worden. Ze valt in slaap.  

Géronimo (zie foto) is blind vanaf zijn geboorte vanwege een netvliesbeschadiging in de couveuse. Hij leest braille in een schoolklasje, terwijl andere leerlingen typen. Hij houdt van de muziek van Shakira, van honden vanwege hun geblaf, van de geur van rozemarijn en hij heeft drie vrienden. Dieren zijn leuker dan mensen. Zijn grootouders maakten veel ruzie.

Antonio Garcia is een voormalig televisiereparateur en verkoopt loten in een drukke winkelstraat. Hoewel men belooft bij hem terug te komen als men iets gewonnen heeft, doet men dat niet. Hij vindt de mensen hypocriet, maar is zelf ook geen gemakkelijke, ook niet voor zijn vrouw Susana. Hij verkopen van coupons is een vlucht. Het woord geluk in de mond nemen is dom vanwege alle gevaren die de mens bedreigen.       

Tenslotte is er het ongelooflijke verhaal van Eustaquio L., winnaar van een loterij. Hij woont op het landgoed van zijn ouders in een caravan. Zijn broer brengt hem zijn eten. Hij wordt nog steeds door zijn moeder gestraft omdat hij nooit vertelde dat hij de loterij won en naar Hamburg vloog en daar negen miljoen verbraste aan cocaïne, een Jaguar en roulette op de Reeperbahn, waarover hij gelezen had. Toen hij hoorde dat zijn vader overleden was, ging hij terug naar huis. Hij zit er nog steeds mee.

Het motto Living is easy with eyes closed van John Lennon, waarmee Blind fortuin begint, lijkt me dan ook ironisch bedoeld.

Hier een interview met Ramon Gieling met daarin ook fragmenten van Antonio Sanchez.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten