Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 4 oktober 2014

Filmrecensie: Kika (1993), Pedro Almodovar



Flauwiteiten rond de verhouding van een schoonheidsspecialiste met een vader en een zoon

De bijgaande poster doet vermoeden dat het in deze film van Pedro Almodovar om een samengeraapt gezelschap gaat en dat is ook zo. In Kika blijft het lang onduidelijk waar het naar toe gaat. In de tussentijd worden we beziggehouden met nog flauwe grappen en vooral seksuele toespelingen.

De film begint met nogal sensuele opnamen van de jonge fotograaf Ramón, die nogal los staan van het wezenlijke verhaal. Als Ramón thuis komt hoort hij schoten. Hij rent naar binnen, ziet dat zijn Amerikaanse stiefvader, de schrijver Nicholas Pierce, gewond is en dat zijn moeder dood op de grond ligt.

Hierna snelt het verhaal drie jaar vooruit. We zien schoonheidsspecialiste Kika die les geeft aan een groep beginnende vakgenoten. Ze gaat daarna naar Nicholas met wie ze een verhouding heeft, sinds ze ooit gevraagd werd hem te schminken voor een optreden. Het blijkt echter dat de nooit zo heel gezonde Ramón overleden is dat zij hem moet schminken. Tijdens haar nogal sensuele werkzaamheden met veel seksuele ontboezemingen wordt Ramón weer levend.

De nogal ratelende Kika besluit maar bij hem te gaan wonen onder zijn studio in Madrid. Niet veel later komt ook zijn armlastige vader op een studio wonen. Deze constellatie is voor de televisiemaakster Andrea, fraai uitgedost in een strak leren pak met een futuristische camera op haar hoofd, reden om contact met hen te zoeken. Ze kende Ramón nog uit de tijd dat ze als psychologe werkte en hem behandelde. In haar televisieshows spoort ze allerlei misstanden op maar op een manier waar het grote publiek van smult. Dat geldt ook voor de niet al te slimme Juana die huishoudster is van Kika en Ramón.

Het verhaal wordt kluchtig als de broer van Juana bij haar aanbelt. Hij is een pornoacteur die uit de gevangenis is ontsnapt en hulp zoekt bij zijn zus. Ze probeert hem te helpen door voor te wenden dat ze door hem overvallen en vastgebonden is en geeft hem een tas waarin hij de camera’s van Ramón kan meenemen. Als Ramón Kika slapende in bed aantreft, kan hij zijn hitsigheid niet bedwingen en duikt op haar om meerdere malen in haar klaar te komen.

Inmiddels vraagt de kijker zich af waar dat allemaal naar toe moet, maar net als hij de moed dreigt op te geven, ontstaat er een verband tussen de gegevens, al is dat wat gezocht. 

Een van de leukste scènes in de film in het interview met de Amerikaanse schrijver door niet minder dan de moeder van Pedro Almodovar. De amateuristische manier waarop ze de vragen over de vermeende autobiografische roman The lesbian killer van het formulier afleest doet verkwikkend aan in het verder nogal kunstmatige verhaal.

Hier de trailer. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten