Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 10 december 2014

Filmrecensie: Le mani sulla città (1963), Francesco Rosi



Scherpe aanklacht tegen bouwfraude

Le mani sulla città ofwel Hands over de city ofwel Macht over de stad gaat over Napels in de jaren zestig en begint met helikopterbeelden van een overbelichte stad met vele buitenwijken, begeleid door ijle muziek zoals vaker in films die in de jaren zestig gemaakt zijn. We zijn getuige van een gesprek tussen bobo’s over uitbreiding van de stad. Met de verkoop van grond is veel geld te verdienen. Later spreekt de christendemocratische partij die aan de macht is, zich uit voor uitbreiding, niet veel later gevolgd door de gemeenteraad. Een alliantie van centrum- en rechtse partijen keurt de uitbreiding goed.

Een ramp in de stad verandert de sfeer. Omdat men in een volkswijk aan het heien is gegaan, stort een flatgebouw in. De paniek is groot en de beelden van provisorische hulp van buurtbewoners kennen van evenzovele aardbevingen op het journaal. Soldaten worden ingezet en de gewonden worden afgevoerd. Er zijn twee doden te betreuren.

In de gemeenteraad klinkt een roep om een commissie in te stellen. De vraag komt vooral van de communistische vertegenwoordiging, aangevoerd door De Vita. Hij wil een onderzoek naar de gevolgen van grondspeculatie. Het tumult is groot. De christendemocraten gaan erin mee omdat er verkiezingen aankomen en men de reactie van het volk vreest. Wel wil men het onderzoek beperken tot de ramp in de Vico d’Andrea.

Een van de leden van de christendemocraten is speculant Eduardo Nottola (Rod Steiger). Hij heeft aandelen in het bouwbedrijf Bellavista van zijn zoon. Hij vreest voor zijn positie en belt met de burgemeester over de samenstelling van de commissie.

De commissie doet onderzoek, onder andere naar de bouwvergunning, die erg snel verleend is en kijkt naar de bouwtekeningen. Daarop is moeilijk vast te stellen of er één of twee muren neergezet zijn. In het eerste geval had nooit met de afbraak van een flat begonnen mogen worden. Er waren voorts voorschriften maar het was niet duidelijk of die nageleefd werden. Daartoe ontbrak de controle. Men gaat ook naar het ziekenhuis om de gewonden op te zoeken. Veel levert het onderzoek niet op.

In de volkswijk breekt inmiddels de pleuris uit omdat men op last van de burgemeester weg moet. Dit vanwege verder instortingsgevaar. Nottola spint hier garen bij. De bevolking kan dan naar flats in de uitbreidingsgebieden, maar die wil de eigen wijk niet uit. De Vita spreekt er in de gemeenteraad schande van dat publieke grond aan een particulier is verkocht die nog wel in de gemeenteraad zit ook.

De burgemeester wil er geen morele kwestie van maken, maar besluit om Nottola bij de verkiezingen niet verkiesbaar te stellen als wethouder. Dat zou hem namelijk veel stemmen kunnen kosten. Nottola wil dat zijn zoon zich aangeeft en gaat naar de kerk om een kaarsje aan te steken. Dat helpt hem om toch verder te kunnen om zijn plannen te verwezenlijken.

De Italiaanse opgewonden sfeer in de gemeenteraad en daarbuiten is mooi in beeld gebracht. De mannen die helaas erg op elkaar lijken in deze zwart wit film, zodat ik soms moeite had de een van de ander te onderscheiden, maar de grondtoon is duidelijk: Rosi verzette zich tegen corruptie en speculatie. Dat de film veel stof deed opwerpen, blijkt wel uit het feit dat Rosi tijdelijk onderdak moest zoeken in Spanje.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten