Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 2 januari 2015

Filmrecensie: Les géants (2011), Bouli Lanners



Losgelaten tieners worstelen zich door de zomer

Acteur Bouli Lanners speelde in 2012 in De rouille et d’os en in 2013 in Lulu femme nue, maar is ook regisseur. In zijn derde lange film na Ultranova (2005) en Eldorado (2008) portretteert hij drie tieners die een zomervakantie doorbrengen in een zomerhuis in de Waalse Ardennen van de grootvader van twee van hen, Zak en Seth. Leeftijdsgenoot Dany heeft zich bij hen aangesloten. De jongens vallen van het ene avontuur in het andere en het wordt steeds heftiger. Het wiegende gras waarmee de film opent verraadt al de nodige onheil.

In het volgende shot, waarmee ook de trailer opent, zit Seth achter het stuur van de oude auto van zijn opa en probeert die te starten terwijl Zak op het dak ligt te zonnen. De auto doet het en de jongens maken een ritje waarbij Zak het pistool toont aan Dany die achterin zit. Dreiging is nooit ver weg in Les Géants. In de volgende scène wordt Dany in elkaar geslagen door zijn oudere broer Angel, die voor wietproducent De Os werkt. Als de jongens in een vogelkijkhut langs de rivier wiet roken, staat Angel alweer klaar om Dany te grazen te nemen. Een achtervolging door de politie eindigt vervolgens in een maïsveld.

Zak, de jongste van het stel, heeft een mobiele telefoon en probeert daarmee zijn moeder te bereiken. Seth is teleurgesteld dat zij hen nog steeds niet kan komen ophalen. Vooral omdat hun geld op is. Ze voorzien zich van voedsel door blikken te stelen uit de kelder van de buurman. Als de benzine van de auto op is, gaan ze per roeiboot naar de vogelkijkhut. Ze bespreken daar een plan om het zomerhuis drie maanden te verhuren aan De Os zodat die daar wiet in kan telen. Bij de uitvoering van dat plan vallen ze van de ene deceptie in de andere.

Fraai is de scène waarin ze op zoek moeten naar een ander onderkomen en dan een zomerhuis met fraai uitzicht betrekken van een jong gezin. Ze vinden drank en blonderen in de badkamer hun haren, zodat ze de volgende ochtend, als het gezin onverhoopt arriveert, met hun blonde koppen op de vlucht slaan. Ze worden opgepikt door een zeer verdraagzame mevrouw met een dochter met het syndroom van Down en gaan daar rustig koekjes bakken. Het verhaal ontwikkelt zich alsof het allemaal vanzelf gaat. De ene gebeurtenis lokt de andere uit.

De jongens hebben, zoals dat op die leeftijd gaat, nogal wisselende stemmingen. Ze kunnen het roerend met elkaar eens zijn, maar liggen meteen daarna weer met elkaar in de clinch.
De figuur van Zak komt het sterkst tot uiting. Als hij in het zomerhuis van het onbekende gezin intrekken, ziet hij een foto van hen en voelt zijn gemis. Hij heeft ook het meest te stellen met zijn gevoelens van onveiligheid, maar is ook degene met het meeste bravoure. De Os is doet wat bevreemdend aan met zijn vage grimassen en ook zijn vriendin blijft wat duister.  

De gebeurtenissen zijn goed inleefbaar en heel spannend. De kijker herkent de wisselvalligheden in het leven, die vaker slecht dan goed uitpakken. In een gesprek tijdens het IFFR 2012 vertelt Lanners dat hij wilde dat de jongens echt leefden en dat ze dat daarna speelden. Het resultaat is daarvan af te zien in het levensechte spel. De achtergrondmuziek en de gevoelige popsongs van The Bony King of Nowhere, die gelijktijdig met de film werden gemaakt, verhogen de sfeer.

Hier de trailer, hier een filmpje van een optreden van The Bony King of Nowhere in Brugge, hier vertelt Bouli Lanners over zijn film op het IFFR 2012.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten