Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 10 februari 2015

Verlangen naar liefde, Gea Boschma, Je bent nu hier, Haarlem, 8 februari 2015



Tussen bindings- en verlatingsangst

In het kader van de Geluksroute 2015 geeft integratief psychotherapeute Gea Boschma in spiritueel centrum Je bent nu hier aan de Zijlweg in Haarlem een inleiding op haar cursus Verlangen naar liefde. De titel verwijst naar twee boeken, die inspiratie voor de cursus vormden, namelijk Verslaafd aan liefde van Jan Geurtz en Liefdesbang van Hannah Cuppen.  

Gea zegt dat het recept om strubbelingen in de liefde te voorkomen eenvoudig is, maar dat het oefening vraagt om dit te herkennen. Ze begint over het zelfbeeld dat de basis is van onze identiteit en bepalend voor de aard van onze relaties, of dat nou met een geliefde of met de bakker is.

Het zelfbeeld bestaat uit vier lagen:

1.       Het negatieve geloof, dat erin bestaat dat we zijn geloven dat we niet volmaakt zijn en dat we denken dat we tekort schieten. Het idee dat we geliefd worden op voorwaarden zorgt ervoor dat we onbewust patronen ontwikkelen om in leven te blijven. Het is het begin van de negatieve overtuiging die klein houdt. Gea doet een oefening waarbij alle deelnemers een negatieve uitspraak doen die bij hen past. In het commentaar zegt een van de deelnemers dat het een verademing is om van iedereen te horen dat hij of zij een negatieve overtuiging heeft. Anderzijds is het ook pijnlijk om die overtuiging te uiten. We voelen die daarom ook niet meer.  
2.      Basisregels om het negatieve toe te dekken en afwijzingen te voorkomen, zoals net doen alsof er niets aan de hand is en conflicten te vermijden. Als men zichzelf al niet afwijst wijst men de ander wel af. Gea geeft het voorbeeld van iemand die bij de bakker voordringt. Men doet zichzelf te kort als men er niets van zegt, maar verwacht afkeuring (ofwel afwijzing) door de ander als men het wel doet. Het kan dus nooit goed. We geloven in onze negatieve identiteit omdat we die vroeger voor waar hebben aangenomen en zijn bang voor afwijzing, hetgeen ons levensgeluk schade toebrengt. Gea raadt aan de oefening met de negatieve uitspraak voor de spiegel te zeggen en dan misschien te merken dat de overtuiging niet klopt.   
3.      Strategieën en egopatronen zoals het spelen van de rol van de nice guy of de wise guy, de perfectionist of de luilak, nodig om te overleven. Keerzijde van zo’n patroon is dat die energie kost en dat het lichaam op zeker moment gaat aangeven dat het moe is.
4.      Imago, het beeld dat we willen dat anderen van ons hebben, waarmee we een schijn van zelfzekerheid ophouden.

Daarna gaat het over de liefdesrelatie. Daarin brengt met het zelfbeeld in zoals men dat in de jeugd ontwikkeld heeft, beter: noodzakelijk ontwikkelen moest zelfs om zich staande te houden. In de partnerrelatie komt de dynamiek hiervan te voorschijn. Na de wittebroodsweken of –jaren hoopt men van de ander te krijgen wat men gemist heeft en men komt daardoor in een afhankelijksrelatie. Door het tekort van elkaar af te dekken blijft een ware ontmoeting achterwege. De dynamiek tussen de partners kan zich uiten in bindings- dan wel verlatingsangst die als de positieve en negatieve pool van een magneet op elkaar inwerken. Het is goed te beseffen dat de dynamiek en het onderliggende patroon voortkomen uit zelf bescherming en dat men is essentie goed is zoals men is. Door het herkennen van de angst en de patronen en mild te zijn tegen zichzelf kan men langzaam uit de put kruipen en gaan leven in plaats van te overleven.

In tweetallen praten de deelnemers over hun eigen angst, voor binding of voor verlating. In het nagesprek vertelt Gea dat iedereen beide vormen in zich heeft, net als vrouwelijke en mannelijke energie, maar dat het ene meer op de voorgrond treedt. Als men verlaten is heeft men de volgende keer bindingsangst, die overigens weer een variant is van de verlatingsangst. Een deelnemer merkt op dat de angst afneemt met het ouder worden. Ongevraagde adviezen aan de ander blijken vaak ongewenst, dus zal ik u niet aanraden om naar de cursus van Gea te gaan, al geef ik hier wel de link door naar haar site.   

Aangepast om 16:03 na twee opmerkingen van de inleidster. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten