Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 20 juli 2015

De Wachtkamer: vechten voor hoop (2014), documentaire van Tamme de Leur



Comapatiënte zeker geen kasplantje

In de aflevering Vechten voor hoop die Tamme de Leur voor de serie De wachtkamer maakte, gaat het om een comapatiënte die door haar familie liefdevol wordt verzorgd omdat ze door de medische stand min of meer aan haar lot wordt overgelaten. Meer dan aangepaste voeding krijgt ze van de medische wereld niet. Men ziet haar niet als een levend mens en vreest de gevolgen als ze uit haar coma ontwaakt. Daarom heeft de echtgenoot van de vrouw een stichting in het leven geroepen om de belangen van dit soort patiënten te behartigen.

De vrouw om wie het gaat heet Tulay en is van Turkse afkomst. Ze kreeg ruim drie jaar geleden een verkeersongeluk en raakte daarna in coma. Haar man Cengiz Döker (zie foto) werd door het AMC gebeld dat ze op de intensive care was opgenomen. Tulay revalideerde vervolgens een half jaar in België omdat in Nederland de faciliteiten ontbreken. Nadat de verzekering de kosten daarvan niet meer vergoedde, werd en wordt ze door de familie opgevangen.

Het is wonderlijk te zien hoe de vrouw met open ogen als een soort Doornroosje op bed ligt. Haar familie doet er van alles aan doet om haar terug te krijgen in de gewone werkelijkheid. Haar zoontje van tien jaar knijpt in haar wang als om haar wakker te maken. De anderen praten en oefenen met haar. Tulay reageert op de prikkels met haar spastische handen. Men zet Tulay in een rolstoel en er wordt een technicus ingeschakeld die aangepaste schoenen aan haar spastische voeten maakt zodat ze op een trapfiets aan haar mobiliteit kan werken. Helaas is het contact met haar na de revalidatie achteruit gegaan, maar ze is zeker geen kasplantje. Op een video is te zien dat Tulay eerder nog wel wat kon terugzeggen, al ging dat niet gemakkelijk. Alleen het uiten is een probleem, zegt Cengiz. Tulay begrijpt wel alles.

Cengiz gaat terug naar de behandelend arts in België om steun te vragen bij zijn poging om de hulp van comapatiënten in Nederland te verbeteren. De arts toont de scans die hij eerder maakte van de aanwezige hersenactiveit van Tulay.

Leden van de stichting, die Zorgen voor comapatiënten wordt genoemd, bewerken Tweede Kamerleden in de hal van het parlementsgebouw. Ze wijzen erop dat iemand als Michael Schumacher wel de zorg krijgt die gewone Nederlanders moeten ontberen. Ook de verzekeraars zijn heel verschillend in hun vergoedingen. Tulay kreeg van de verzekering een vergoeding voor een half jaar revalidatie in België, maar veel andere comapatiënten krijgen helemaal geen vergoeding. Henk van Gerven van de SP vindt dat dit in ieder geval gelijk getrokken moet worden.

Andere leden van de stichting bezoeken comapatiënten in het land. Een neuropsycholoog zegt dat hij niet mag behandelen als de patiënt ouder is dan vijfentwintig jaar. Men wil in ieder geval meer onderzoek en meer investeringen voor de hulp aan deze groep mensen.

Cengiz staat in ieder geval zijn vrouw bij, hoelang het herstel ook nog op zich laat wachten. Hij is met haar getrouwd in voor- en tegenspoed. Hij heeft de hoop dat het goed komt. Zijn vrouw is intelligent en heeft altijd veel wilskracht gehad. Het zou mooi zijn als zijn strijd ook vanuit de politiek en de medische wereld meer steun zou krijgen.  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten