Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 18 augustus 2015

Project X: (7) Het was weer zondig (2000), documentaire van Fatima Jebli-Quazzani



Ontrouw vanuit verschillende gezichtspunten bezien

De Marokkaanse documentairemaakster Fatima Jebli-Quazzani maakte op basis van het zevende gebod, dat zegt dat men niet zult echtbreken, een boeiende documentaire over ontrouw in het huwelijk. Ze volgt de relatie van Rudi en Carla, die in haar jeugd het nodige te stellen had met haar overspelige moeder en zet dat af tegen Shai Shabar die tijdens zijn gevangenschap in Libanon bedrogen werd door zijn vrouw.

De documentaire opent met associatieve beelden van een glas in lood kerkraam met daarop een voorstelling van Adam en Eva in het paradijs met de slang tussen hen in, gevolgd door beelden die door het verhaal gevlochten zijn van een sensuele buikdanseres die met een slang voor een Mariabeeld danst. Daarna zien we de inzegening van een kerkelijk huwelijk, een verbintenis die door God gesmeed wordt en die door geen mens meer ongedaan gemaakt kan worden.  

Rudi en Carla wonen in Amsterdam, zijn dertig jaar getrouwd en vertellen over hun huwelijkservaringen. Ooit zei Rudi dat hij het niet erg vond als Carla vreemd zou gaan, hetgeen toen ook gebeurde. Het idee dat een andere man zijn vrouw begeerde sprak hem wel aan. Rudi vond dat Carla hem te veel op de nek zat. Hij was zo wanhopig dat hij eens hoopte dat het afgelopen zou zijn. Rudi leerde een vrouw kennen, maar toen hij bij haar wilde blijven slapen werd dat door Carla niet in dank afgenomen. Carla was radeloos, pakte haar tent en vertrok, hoewel Rudi die avond toch nog was thuisgekomen, op de fiets, nog eens vastgelegd door Jebli-Quazzani. Carla wist dat de pijn niet met Rudi als met haar verleden te maken had. Met haar moeder die haar negeerde, nadat Carla haar een keer betrapt had op overspel. Carla. die in alle onschuld in de buurt vertelde over het voorval, raakte in de war toen haar moeder haar beval daarover te zwijgen. De verhouding tussen hen verslechterde. Carla was de gebeten hond. Op haar zestiende wilde ze met slaappillen een eind aan haar leven maken, hetgeen mislukte. Volgens Rudi wilde haar moeder dat Carla snel het huis uit ging omdat ze anders misschien haar mond voorbij zou praten. Later kwam het weer goed tussen Carla en haar moeder die spijt betuigde. Zelf kwam Rudi uit een groot gezin en sliep hij tot zijn zestiende met een tweelingbroer op een kamer, waardoor hij weinig privacy had. Carla zegt dat Rudi niet erg lijfelijk is, hetgeen met zijn jeugd te maken zal hebben. Ze had een vriend die wat dat betreft meer vertrouwd was en een keer bij hen bleef slapen, waarbij zij in het midden van het grote bed lag. Op de vraag van Jebli-Quazzani waarom ze het met andere mannen doet terwijl ze uit haar jeugd weet hoe pijnlijk zo iets kan zijn, zegt ze dat ze nooit problemen had met de ontrouw van haar moeder als wel met de geheimhouding daarover.  
  
Het verhaal van Rudi en Carla wordt afgezet tegenover het verhaal van gigolo Shai Shahar die een weemoedig lied zingt over zielloze zielen. Hij vertelt dat hij dolverliefd was op een Roemeense vrouw, met wie hij in Israel ging wonen. Hij ging in het leger en werd een jaar in Libanon vastgehouden. In die tijd kreeg zijn vrouw een relatie met een meerdere van hem. Ze werd zwanger, pleegde abortus en maakte schulden. Toen hij eenmaal vrij kwam, was hij zo boos dat hij haar had kunnen doodschieten als zijn dochter niet achter hen op de schommel zat. Van Shakespeare leerde hij dat een mens allereerst op zichzelf moet vertrouwen.  Shahar toont zijn koffer met hulpmiddelen, waaronder dobbelstenen die erotische opdrachten geven, hetgeen gemakkelijker op te volgen is dan zelf zo’n opdracht geven. Hij helpt stellen, bijvoorbeeld als de man geen erectie meer kan krijgen. Hij vindt stellen vreemde wezens met twee ruggen en vertelt over een man die graag wilde dat hij het met zijn vrouw deed, maar op het moment zelf woedend werd en hem de deur uitgooide. Dan is er een psychologische factor aan het werk, zegt hij. Wat God precies met overspel bedoelt, dat is hem een raadsel.

Ava Meijer tart in 4ever (2015) het documentatiegebod van Jebli-Quazzani dat zegt dat je pas een film over je eigen verleden kunt maken als je er klaar voor bent, door haar hechte en niet zo gemakkelijke vriendschap te tonen met vriendin Nauli.  

Hier de trailer van Het was weer zondig, die begint met het stuitende verhaal van Shai over zijn huwelijk, hier een zelfportret van Ava Meijer, in 2013 gemaakt in opdracht van de Filmacademie in Amsterdam.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten