Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 16 september 2015

Filmrecensie: Gone with the wind (1939), Victor Fleming

Sterk familiedrama tegen de achtergrond van de Amerikaanse burgeroorlog

Gone with the wind, naar de gelijknamige roman van Margaret Mitchell, is een ijkpunt in de filmgeschiedenis. Het epische familiedrama in de tijd van de Amerikaanse burgeroorlog vanuit de positie van het zuiden bezien, is nog steeds een aangrijpend verhaal met veel onverwachte wendingen, waarbij de tegenwoordig zo vaak getoonde sentimentaliteit afwezig is. De film is tegelijk een eerbetoon aan de cultuur van het zuiden van de Verenigde Staten die honderdvijftig jaar later alleen maar verder is weggezakt.

De film begint in 1861 aan de vooravond van de burgeroorlog. Hoofdpersoon Scarlett O’ Hara is net zestien jaar oud geworden en viert dat met haar familie op het landgoed Tara in de buurt van Savannah, Georgia. Ze is verliefd op Ashley Wilkes die zich echter verloofd heeft met zijn nicht Melanie. De flirterige Scarlett probeert tijdens het rustuur voor meisjes Ashley ervan te overtuigen dat zij een betere kandidaat is, maar Ashley gaat daar niet op. De jaloerse Rhett Butler heeft hun gesprek opgevangen en probeert Scarlett, zoals ook later steeds, voor zich te winnen. Om Ashley te provoceren trouwt Scarlett echter met Charles, de broer van Melanie.

Al gauw trekken Ashley en Charles ten oorlog tegen de Yankees. De laatste sterft aan een longontsteking en maakt Scarlett tot een ongelukkige weduwe. Haar moeder ziet dat ze een verzetje nodig heeft en stuurt haar naar Melanie in Atlanta. Rhett komt ook op bezoek en houdt het vuurtje voor Scarlett warm. Tijdens de kerst komt Ashley met verlof. Scarlett voelt zich het derde wiel aan de wagen, maar Ashley zegt dat ze voor Melanie moet zorgen als hij er straks niet meer mocht zijn.

Als de oorlog heviger wordt en Atlanta onder vuur komt te liggen, haalt Rhett Scarlett en de zojuist bevallen Melanie op. Vlak voor Tara zet hij de vrouwen af, want hij gaat de strijd weer in. Scarlett komt in 1864 thuis bij een dementerende vader en een zojuist aan de tyfus overleden moeder. De katoenplantage is verwaarloosd en de Yankees hebben alles van waarde meegenomen. Scarlett, inmiddels een door het leven gerijpte vrouw, steekt de handen uit de mouwen. Het muzikale thema van de film zwelt aan.

Het einde van de oorlog brengt geen verbetering. Scarlett moet meer grondbelasting betalen en probeert op allerlei manieren aan geld te komen. Ze trouwt zelfs met Frank Kennedy die aan haar zusje gekoppeld was en neemt de zaken over in diens houtzaak in Atlanta. Ashley die getraumatiseerd uit de oorlog is gekomen, wordt, nadat hij heeft geweigerd samen met haar naar Mexico te vluchten, door Scarlett in de zaak ingeschakeld. Ze heeft er veel voor over om de voormalige katoenplantage Tara te behouden.


Het drama gaat maar door. Scarlett voelt zich schuldig over haar huwelijk met Kennedy en vlucht in de drank. Ze geeft vanwege het geld tenslotte toe aan de avances van Rhett, trouwt met hem en krijgt een dochtertje, maar het geluk blijft weg. Terwijl Ashley altijd haar grote vlam was, is die - heel on Amerikaans - op het eind ook gedoofd blijkt, blijft, gelijk de eerder tegen haar gesproken woorden van Ashley, alleen de rode aarde van Tara over als bron van zingeving.

Vivien Leigh als Scarlett en Clark Gable als Rhett overtuigen als hoofdpersonen, die gedurende de drie en een half uur dat de film duurt de nodige karakterontwikkelingen kennen. Daarnaast is er een mooie bijrol voor de zwarte bediende Mammy die weet wat er in Scarlett omgaat en haar probeert te behoeden voor valkuilen maar niet in de positie is om haar tegen te houden.

Hier de trailer.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten