Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 2 oktober 2015

Models (1999), documentaire van Ulrich Seidl


Mooi uiterlijk alleen leidt tot de zelfkant

De Oostenrijkse filmmaker Ulrich Seidl staat bekend om zijn niets ontziende manier van filmen en maakt dat helemaal waar met de documentaire Models, waarin hij een viertal Duitse fotomodellen volgt die niet aan de top gekomen zijn en daardoor een gefrustreerd leven leiden met veel drank, drugs en rock and roll.

Hoofdpersoon is de blonde Viviane die in het begin van de documentaire als een variatie van de koningin in Sneeuwwitje aan de spiegel vraagt of zij van zichzelf houdt (zie foto). Ich liebe dich, herhaalt ze op verschillende toonhoogten vanaf de wc pot, terwijl haar gezicht verborgen blijft achter de spiegel. Niet dat er een antwoord komt. Viviane is en blijft alleen, in de kou en zet daarmee de toon voor de kille beelden die twee uur lang over de kijker worden uitgestort. Het is opvallend dat de meiden zich onbeschaamd tot de camera richten. Alsof ze hopen dat de documentaire van Siedl hen misschien de broodnodige beroemdheid zal opleveren.

Het vervolg belooft inderdaad niet veel goeds. Viviane zit samen met de net zo blonde Lisa op de achterbank van een taxi en hebben een kater na een weinig geslaagde avond stappen. Terwijl de ochtend gloort, neemt Lisa nog een dosis cocaïne. Eenmaal thuis kan ze daardoor niet slapen. Ze drinkt wodka, steekt de ene sigaret met de andere aan en belt zich suf. Ze zegt een afspraak met een casting bureau af en meldt haar bezorgde moeder dat het goed met haar gaat en dat haar carrière belangrijker is dan haar band met haar ouders. Viviane van haar kant kotst in de wc en schopt stennis met haar vriend Werner. Ze zegt dat ze niet meer verliefd op hem is, maar dat lijkt eerder een aanval naar voren om haar eigen onzekerheid te verbergen. De eetstoornis past in dat beeld.

Tijdens een fotoshoot is Viviane onzeker over haar haar, maar de fotograaf stelt haar gerust. Ze spreekt af met Lisa om, zoals vaker, naar de disco te gaan. In de toiletruimte praten ze over hun lijven, de mooie en minder fraaie kanten ervan. Viviane is jaloers op de grote borsten van Lisa en propt papier in een grote bh om te zien wat het effect ervan is. Ze hebben het ook over de mannen, knappe Spanjaarden en de taser die Lisa gebruikt om handtastelijke kerels van zich af te houden. Tijdens de gesprekken die de meiden met elkaar voeren gaat het over weinig anders dan kleding, lijf en mannen. Viviane bespreekt daarnaast haar verhouding met Werner, die ze verdenkt van overspel, maar zelf gaat ze net zo gemakkelijk vreemd met de fotograaf of met mannen die het alleen om de seks te doen is met zo’n knappe meid. Lisa heeft een nogal ontluisterende ontmoeting met een zwarte man in de toiletruimte van een disco. Ze gooit boos haar bierfles stuk als hij verdwijnt, maar later is hij toch weer terug, al wil hij nog steeds geen seks met haar.

Een broodnodige doorbreking van steeds weer dezelfde nihilistische optredens wordt geleverd door een vleeskeuring van aanstaande modellen. Keurmeester Peter Baumann, een gerenommeerd fotograaf, wil zien wat voor vlees hij in de kuip heeft en steekt zijn verrukking niet onder stoelen of banken als hij een mooie voor- of achterkant onder de kleren van een kandidate ziet. Hij heeft nader contact met Viviane die me opeens sterk aan Eva Jinek deed denken. Ze heeft er alles voor over om door hem geschoten te worden en verzet zich alleen voor de schijn tegen zijn grove avances. 

Vooraf werd aangekondigd dat een deel van de documentaire fictief is en dat zou best wel eens die vleeskeuring kunnen zijn. Models is een waarschuwing voor meisjes die graag in de picture staan. Ze zien waar het toe leidt als ze alleen maar oog hebben voor hun uiterlijk.

Hier de trailer met Duitse tekst.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten