Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 23 november 2015

Filmrecensie: Wish you were here (1987), David Leland


 Losgeslagen tiener zet Engels kustplaatje op stelten

Wish you were here is natuurlijk op de eerste plaats een hommage van Pink Floyd aan hun overleden zanger en voorman Syd Barrett die na zeven jaar in moeilijke omstandigheden de band verliet, maar duidt daarnaast ook op het verlangen van een Britse tiener naar haar overleden moeder. De 16 jarige Lynda Mansell is door het verlies op drift geraakt en zet het stadje aan de Engelse zuidkust in de jaren na de Tweede Wereldoorlog op stelten.

De film begint en eindigt swingend en ook daartussen is bruist het van leven, al is dat geen onverdeeld genoegen voor Lynda. Het gezin met een starre vader en een weinig uitgesproken, vlag zwaaiend zusje, die verder geen rol speelt in de film, biedt haar weinig veiligheid en steun. Af en toe zien we heel subtiel een flashback naar het verleden van het elfjarige meisje dat haar moeder verliest, hetgeen een smartelijke ervaring is. De onrust van Lynda blijkt uit de vele baantjes die ze begint maar niet kan volhouden. Om te beginnen werkt ze in een kappersschool waar ze het haar van een jonge vrouw veel te lang onder de droogkap houdt. Lynda houdt van schunnige taal en gedraagt zich graag exhibitionistisch. Fraai is de scène waarin ze, vrolijk fietsend over de boulevard, een leeftijdsgenootje verleidt om samen met haar naar de film te gaan. Als hij zijn arm om haar heen legt, krijgt ze het te kwaad. Ze huilt van ontroering.  

Haar oom heeft haar inmiddels een baantje gezorgd bij de busmaatschappij, maar Lynda is meer geïnteresseerd in de mannen, die ervan genieten als ze haar mooie benen laat zien, hetgeen haar alweer op ontslag komt te staan. Een psychiater probeert haar gedrag in te dammen door haar alle schuttingwoorden te laten opzeggen, om te beginnen met een A, maar als hij bij de C is weet Lynda opeens niets, net als bij de F. Het duidt op een grote schaamte, maar verder kan de man er ook niets van maken. Een dansavondje met Dave, die haar al aansprak toen ze bij de busmaatschappij aankwam, leidt tot een eerste seksuele ervaring. Dave heeft voor de gelegenheid al een condoom aangetrokken in het leegstaande huis van zijn oma en stapt daarmee, als Lynda het wachten al zat is, in een knalgele pyjama en een sigaret in een pijpje uit de badkamer, maar de seks is voorbij voor ze het weet. Als de oom de volgende dag aanbelt, kruipt Lynda snel onder bed, alwaar het hondje van de oom het gebruikte condoom vindt en in zijn bek meeneemt.

Inmiddels wordt ze in de gaten gehouden door Eric, een geile busconducteur, die niet eens van haar houdt. evenmin als van zichzelf. Ze moet weinig van hem hebben, scheldt hem uit, roept hem haar favoriete scheldwoord Up your bum, maar laat zich toch nemen, nadat ze als verkoopster in een fish and chips kraam gezien heeft dat Dave een ander vriendinnetje heeft. Fraai is de scène waarin ze met hem in de schuur betrapt wordt door een bobby. Haar vader is boos, staat op zijn waardigheid en verbiedt zijn dochter seksueel contact, waarop ze een kamer neemt boven de bioscoop, hetgeen ook niet echt een uitkomst voor haar is. Ze gaat toch maar weer naar huis en wordt getroost door de vriendin van vader. Als serveerster in een keurig grand café krijgt ze het eerst aan de stok met Eric en vervolgens met haar vader, die haar haar sletachtige gedrag verwijt. Lynda staat er boven, ook letterlijk, vooral als ze al ontslag gekregen heeft, maar inmiddels is ze zwanger van Eric en aarzelt ze over een abortus. De oplossing die ze tenslotte vindt tekent haar bravoure.

De sfeer van de jaren vijftig is fraai getroffen, de liedjes, waaronder de titelsong Lost in a dream zijn heerlijk om te horen en het debuut van Emily Lloyd vraagt om meer, veel meer.

Hier de trailer, hier Shivaree met het jazzy Lost in a dream op Jango.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten