Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 19 december 2015

Theaterrecensie: Crazy love, Orkater, Toneelschuur, 18 december 2015


Oogstrelende voorstelling over een goedkoop liefdesverhaal

Ria Marks en Titus Tiel Groenestege deden tijdens de Uitmarkt in 2011 mee met een estafettemarathon in de Nieuwe de la Mar, waarin twaalf uur lang de hatelijke relatie tussen George en Martha uit Wie is er bang voor Virginia Woolf uitgebeeld werd. Hun bijdrage u deed de recensent van NRC opmerken dat hij hun geruzie graag eens een hele voorstelling lang wilde zien. Hij of zij wordt op zijn wenken bediend. Crazy love speelt zich af op het vlak van de romantische liefde. Zoals uit de wanorde in het sfeervolle decor kan worden afgeleid gaat de relatie tussen de geliefden niet over rozen. Bijzonder is de samenwerking van de acteurs met het witte doek dat achter hen hangt. De suspence druipt daar vanaf.

Uitgangspunt voor Crazy love, zo lees ik in de flyer, is het stormachtige liefdesverhaal van Burt Pugach en Linda Riss, dat eind jaren vijftig maandenlang de krantenkoppen in New York beheerste. Een filmfragment over een vrouw die wordt belaagd door twee huurmoordenaars brengt ons meteen midden in het drama. Inmiddels ruimen Marks en Groenestege een en ander op het podium op. Marks vindt zelfs nog een pistool, dat ze met verwondering bekijkt.

Het rechtzetten van bureaus en stoelen wordt gevolgd door een poging om de feiten recht te zetten over de dwaze relatie tussen glamour advocaat Burt en zijn tien jaar jongere kantoormedewerkster Linda. Marks heeft daarover een heel andere interpretatie dan Titus. Zij vindt die Burt maar een gestoorde idioot, die rijk wordt van schadeclaims, die hij als ambulance chaser opeist. Titus van de andere kant heeft te doen met Burt die zich bedreigd voelt door het vermoeden afgeluisterd te worden.

In nauw samenspel met de filmbeelden volgt de ontwikkeling van de liefde tussen een getrouwde vent en een knap meisje dat haar maagdelijkheid als een kostbare schat koestert. Het eerste filmfragment waarin een actrice de schrik van haar leven krijgt als ze aan de deur voor levenslang verminkt wordt, gaat, zoals vaker tijdens de voorstelling het geval is, naadloos over in de schrik die Marks in haar rol van Linda ervaart. De wisselwerking met de beelden maakt de opvoering visueel heel boeiend en de vijftig jaren muziek voegt daar een eigen accent aan toe.

De rock ’n roll blijft bescheiden. Nergens gaat de voorstelling over de top.  Het drama op zich is al hemeltergend genoeg. Marks en Groenestege geven met veel overtuiging en energie inhoud aan de haat en de liefde tussen Linda en Burt. Het hele palet aan gevoelens, dat kenmerkend voor de folie à deux - van de verliefdheid die als een bliksem inslaat tot en met de wanhoop over alle illusies na de dromen - komt in suggestieve scènes voorbij. Toch blijft de toeschouwer na alle tumult wat verward achter en dat heeft niet zozeer te maken met de afloop die ingepeperd wordt. Het is alsof hij, zoals al te lezen was in de flyer, naar een goedkope B-film heeft zitten kijken die wegvliegt als het verhaal eindigt. De gehoopte reflectie is uitgebleven. De romantische liefde is zo gek als een deur en daar valt verder geen voet tussen te krijgen, laat staan een woord aan vuil te maken.

Crazy love onder eindregie van Paul van der Laan beleeft vanavond in de Toneelschuur de première.

Hier de trailer van Crazy love, die wel lekker over de top gaat, hier de bijdrage van Marks en Groenestege aan de Virginia Woolf-marathon in 2011.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten