Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 11 maart 2016

Jan Siebelink over Margje, VPRO Boeken, 29 november 2015


De wederkomst van Siebelink op de tuinderij van zijn jeugd

De roman Margje is een vervolg op Knielen op een bed violen. In dat eerdere boek stelde Jan Siebelink de relatie van alter ego Ruben met zijn streng gereformeerde vader aan de orde, in Margje gaat het over zijn moeder maar eigenlijk nog veel meer over zijn heimwee naar zijn jeugd in de Velpse kwekerij en het diep gelovige gezin, al vertelt Siebelink daar nogal hakkelend over.

Wim Brands begint het gesprek met de vraag wat de vader van Siebelink zong als zijn zoon jarig was.
Siebelink haalt een bijbeltekst aan die zijn vader hem staande luid toezong, iets waarover hij zich als zestienjarige schaamde. Hij vreesde dat de buren zijn vader zouden kunnen horen. Anderzijds vond hij het ook bijzonder om in een gelovige tuindersfamilie op te groeien en niet in het gezin van de buurman, die op zondagochtend zijn hek roestvrij maakte of de lijnen ging uitzetten op het plaatselijke voetbalveld. Hij had tenminste de kans om de gelukzaligheid te verwerven.

Brands komt terug op zijn heimwee naar die tijd.
Siebelink erkent die. Hij meende vroeger dat de tuinderij er altijd zou blijven, maar inmiddels staan daar huizen en legt hij de verloren gegane tijd vast in zijn romans. Al schrijvend kan hij ernaar terugkeren en daar weer rondlopen. Hij vraagt zich in Margje af hoe zijn moeder kon voortleven na de dood van zijn vader met twee, eerst nog drie kinderen. Het boek is bedoeld als monument voor de intelligente vrouw die van haar ouders mocht doorleren voor onderwijzeres, maar solidair was met haar man die ze al leerde kennen op de kleine lagere school in Lathum en die een goede moeder was voor haar zoons.

Brands begint over Ruben, de oudste zoon, die bedenkt dat zijn moeder ook met een rijke man had kunnen trouwen.
Siebelink vertelt dat hij op zijn tiende met zijn moeder van Velp naar Dieren ging waar een oom woonde die het zeer goed met zijn moeder kon vinden. Terwijl zij met elkaar thee dronken, stuurden ze hem naar beneden naar de kelder waar een modelspoorbaan stond. Hij vond daar ook boeken en een oud fotoalbum waarin een foto stond van zijn oom met zijn moeder als 21 jarig meisje..

Brands vraagt of zij met hem had willen trouwen en in het mondaine leven had willen stappen.
Siebelink denkt zeker van niet, al had deze oom een houtwerf en maakte hij het echte stadsleven in Amsterdam mee. Hij kon zelfs niet vertellen dat het samenzijn mogelijk tot een intieme verhouding had kunnen leiden zonder zijn moeder geweld aan te doen. Zijn geweten zou daartegen in opstand komen. Siebelink spreekt in voor mij nogal onbegrijpelijke taal over een technisch probleem om alles zo in detail te beschrijven dat het een mythisch karakter krijgt waardoor het niet lukte om zijn oorspronkelijke plan te volgen om helemaal terug in de tijd te gaan. Er was wel de urgentie om de strijd tussen de twee zoons om de liefde voor de moeder te beschrijven. De oudste moet het daarbij afleggen tegen de jongere Thomas.

Brands begint over Paul Verhoeven die zelf bij de Pinkstergemeente aangesloten was geweest en het herkenbare verhaal wilde verfilmen maar geen goed scenario kreeg.
Volgens Siebelink wilde hij alles wegsnijden wat niet ter zake was om uit te komen in een gebied waar God woont. Ook hijzelf hoopt dat alles weer goed zal worden, zoals door het christendom beloofd is en dat hij eeuwig de heer zal kunnen prijzen.  

  






Geen opmerkingen:

Een reactie posten