De geschiedenis is slechts een kwestie van interpretatie
De Canadese filmmaakster Sarah Polley (1979), bekend van Away with her (2006) en Take this waltz (2011), films die ik
niet al te positief besproken heb, richt in Stories
we tell de camera op haar familie. Ze zegt vooraf dat er in de familie
verschillende interpretaties over hun geschiedenis leven. Dat heeft niet zozeer
te maken met uiteenlopende opvattingen van de kinderen uit het gezin over hun
opvoeding, maar met onduidelijkheid over de biologische vader van Sarah.
Het motto van Margaret Atwood, dat men middenin een verhaal
in een chaos zit die pas achteraf duidelijk wordt, past in deze documentaire,
waarin verschillende familieleden hun zegje doen, maar vooral de vader Michael
zijn hele levensverhaal voorleest in een studio. Tussendoor zien we archiefbeelden
van het gezin in Toronto. Al snel wordt duidelijk dat Diane, de moeder in het
gezin, overleden is. Ze wordt door haar geliefden gekarakteriseerd als een levendige,
creatieve vrouw.
Michael vertelt hoe hij Diane leerde kennen, namelijk op het
toneel. Ze was verrukt van de rol die hij speelde en volgens hem verliefder op
zijn personage dan op hemzelf. In ieder geval speelden ze ook samen. Tijdens
hun huwelijksreis was Michael meer met de camera bezig dan met Diane. Hun
karakters sloten niet erg op elkaar aan. Zijn besluit om te stoppen met
toneelspelen en op een gewonere manier zijn brood te verdienen, zorgde voor nog
meer verwijdering. Diane besloot naar Montreal te gaan om daar in een
toneelvoorstelling te spelen, liet hem alleen met haar twee kinderen Susy en
John uit een vorig huwelijk en zette zelf de bloemetjes buiten. De komst van
Michael voor enkele dagen naar Montreal maakte weer veel goed.
De zwangerschap van Sarah zorgde ervoor dat Diane eerst een
abortus wilde maar daar later toch vanaf zag. In de familie werden grappen
gemaakt over de biologische vader van Sarah, maar Michael zag daar heel veel
jaren alleen de humor van in. Hij werd eerst nog zwaar getroffen door de dood
van Diane door kanker. Alleen Sarah bleef bij hem, de andere kinderen,
waaronder ook Mark en Joanna, werden elders ondergebracht. Michael herinnert
zich de tijd met Sarah als een heel gelukkige.
John had al eens opgevangen dat zijn moeder onzeker was van
het vaderschap van Sarah. Eerst kwam acteur Geoff in aanmerking vanwege zijn
rode haren. Sarah hoorde daar pas over toen ze achttien jaar oud was en praatte
erover met filmproducent Harry Gulkin die haar tijdens een genoeglijk onderhoud
bekende dat hij haar vader was en dat hij altijd een verhouding bleef houden met
haar moeder. Een DNA test gaf hierover na 28 jaar uitsluitsel. Sarah was bang
om Michael voor het hoofd te stoten, maar toen ze gebeld werd door een
journalist die het nieuws wilde openbaren, zocht ze ijlings contact met hem. Michael
nam het nieuws goed op. Hij begon zijn verleden te herschrijven. Ook
Harry wilde zijn verhaal publiceren maar zag daar tenslotte van af omdat
Sarah Michael wilde beschermen.
Het is wonderlijk dat ze dan zelf toch een documentaire over
de zaak maakt. Haar vader denkt net als Harry dat een objectief beeld van het
verleden onmogelijk is. Ieder heeft zijn eigen opvatting over Diane. Het lijkt
alsof ze achteraf ook twijfels over haar onderneming heeft. Michael heeft ze er
wel toe aangezet om zijn schrijverschap voort te zetten.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten