Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 23 augustus 2016

Filmrecensie: Dagen zonder lief (2007), Felix van Groeningen


De tijd vreet aan de vriendschapsbanden

Een jaar voordat Felix van Groeningen De helaasheid der dingen van Dimitri Verhulst op magistrale wijze verfilmde, maakte hij Dagen zonder lief. In deze laatste film over de vervlogen vriendschap in een hechte groep jongeren is het boertige al ruimschoots aanwezig. Daarnaast kent de film een serieuzere ondertoon. Het teloorgaan van oude vriendschappen die door de loop van de tijd worden opgeslokt, is een pijnlijk gebeuren.

In Dagen zonder lief zien we de verbrokkelde vriendschap tussen een stel jongeren uit Sint Niklaas na het terugkeren van Zwarte Kelly (rechts op de poster) uit New York. Ze is daar drie jaar geweest om zich op het gebied van de mode te bekwamen en voegt zich niet zo gemakkelijk meer in in de groep. Iedereen is kwaad op me, zelf ze ergens. Dat komt omdat de tijd niet heeft stilgestaan maar de relaties tussen de groepsleden veranderd heeft.

Frederic die haar toevallig tegenkomt op de luchthaven en haar naar haar moeder brengt, heeft een nieuwe vriendin die op dat moment in Noorwegen aan het volleyballen is. Zijn eerdere vriend Kurt heeft een relatie met Blonde Kelly (links op de poster), met wie hij ook een kind heeft. Patrick is van een flat gesprongen, zoals Van Groeningen overduidelijk laat zien, maar caféhouder Niek is onveranderd een gezellige drinkeboer.

Omdat de moeder van Zwarte Kelly in Duitsland is, gaat ze zolang mee met Frederic, die heel openhartig is. Zwarte Kelly vertelt hem dat ze het betreurt dat ze een abortus van een kind van Kurt heeft ondergaan en hem daarover niets heeft laten weten. Na een douche trekt Zwarte Kelly kleren uit het rek van Ingrid en samen gaan ze naar Niek. Ze bellen naar de nogal ongelukkige Kurt of hij zin heeft om langs te komen, maar hij ziet daar van af. Blonde Kelly heeft daarentegen wel zin in een feestje en zakt de hele nacht door. Frederic is boos op Ingrid die jaloers is dat hij omgaat met Zwarte Kelly.

Samen met Frederic komt Blonde Kelly de volgende ochtend weer thuis omdat Kurt heeft afgesproken samen met Frederic een tuinhuis te schilderen. Vermakelijk is een scène waarin Frederic en Kurt in een bouwmarkt achter elkaar aan rennen. Wellicht probeert Frederic zijn depressieve en hypochondrische vriend op te vrolijken. Later in de film wordt de onvrede van Kurt alleen maar erger. Hij wil ook niets weten van Zwarte Kelly, tot er op het eind in de Auvergne, waar hij samen met Frederic en Niek op zoek gaat naar een meertje waar ze vroeger kampeerden, toch een soort katharsis ontstaat, ook bij Frederic die zich weer verzoent met Ingrid. Als de jongens verdwenen zijn, denkt ook Zwarte Kelly na over haar leven, zoals mooi in beeld gebracht in een supermarkt waar een klant die in dezelfde rij als Zwarte Kelly staat, een persoonlijk en existentieel telefoongesprek voert.

Van Groeningen wisselt de beelden van de huidige tijd, waaronder veel opnames van Sint Niklaas en de wegen daarom heen, af met beelden van eerder, de tijd dat Patrick nog leefde en dat Zwarte Kelly haar haren nog niet geblondeerd had. Het was een energiek stel dat veel malligheid uithaalde, zoals aan het begin van de trailer te zien is.

De titel is ontleend aan een uitspraak van Niek als de jongens op de terugweg zijn uit de Auvergne en nadenken over hun toekomst. Niek lijkt een leven als vrachtwagen ook niet zo veel, alle dagen zonder lief.  

Hier de trailer van Dagen zonder lief, hier mijn bespreking van De helaasheid der dingen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten