Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 15 augustus 2016

Filmrecensie: The revenant (2015), Alejandro Inarritu


Veel clichés in verhaal over een overlevingstocht

Het is nog maar kort geleden dat ik een verslag schreef over Birdman waarin ik opmerkte dat Alejandro Inarritu met The revenant een ander pad in zou slaan. Dit is inderdaad het geval. In plaats van een nogal gehypte schets in het culturele klimaat van New York trekt hij dit maal de natuur in, maar de beelden van de Noord Amerikaanse wildernis in het begin van de negentiende eeuw evormen niet de entourage van een sterk verhaal. Integendeel, de overlevingstocht van pelsjager Hugh Glass (Leonardo DiCaprio) zit vol met clichés die een jongen zou kunnen bedenken als hij een verhaal over cowboys en indianen zou schrijven.

Dat begint al met een verwoestende strijd die de pelsjagers met de indianen voeren, die hun kamp overvallen. Het enige dat men kan doen is vluchten naar de boot waarmee men de rivier kan afzakken. Een aantal jagers maakt het niet. Een van hen wordt zelfs getroffen door een pijl terwijl hij de boot in klimt. Daar hadden zijn maten hem wel even voor kunnen waarschuwen.

Al gauw wordt besloten om de boot te verlaten. Glass, die bekend is in het gebied, acht het raadzamer om de huiden aldaar achter te laten en per voet door de bergen naar de vesting te gaan. Niet iedereen is het daarmee eens. Fitzgerald, de tegenstrever van Glass, moppert erg, maar de kapitein vertrouwt op het oordeel van Glass, al pakt het allemaal heel anders uit. Bloedstollend is het gevecht met de beer die Glass tegenkomt als hij in het bos is om te jagen, hetgeen hem tenslotte tot een overlevingstocht dwingt.

Daaraan gaat een sterke scène vooraf, waarin Fitgerald, de jonge Bridger en Hawk, de half Indiaanse zoon van Glass, voor de zieke zorgen die te zwak is om te vervoeren.
De kort aangebrande Fitzgerald die vooral voor het geld bij Glass bleef, is het al snel zat en krijgt ruzie met Hawk als Bridger naar de rivier is om water te halen. Fitzgerald steekt Hawk neer en doet alsof hij van niets weet als Bridger terugkomt. Erger nog, hij staat erop dat ze verder gaan onder het mom van een smoes dat hij indianen in de buurt heeft gezien. Glass, die zich zeer opgewonden heeft over hetgeen hij voor zijn ogen zag gebeuren, is te zwak om iets te verrichten en wordt half door Fitzgerald in een reeds gedolven graf gedumpt.

De tocht die Glass daarop zelf onderneemt laat weinig aan de fantasie over, al moet het het lijk van het paard zijn waarin Glass, die eerst de ingewanden heeft verwijderd, zich warm houdt tijdens een koude sneeuwnacht. Zijn reis hangt van onwaarschijnlijkheden aan elkaar. Het is evenwel ontroerend dat hij tenslotte toch bij de vesting aankomt, waar de groep pelsjagers is neergestreken en waar zich ook Fitzgerald en Bridger bevinden, die verslag hebben uitgebracht van hun geslaagde missie. Althans volgens Fitzgerald die ook de beloning opstrijkt voor de goede, laatste verzorging van Glass.  

Het is zeer verrassend dat de kapitein de zeer verzwakte Glass ziet aankomen en net zo verrassend dat Glass meteen wraak wil nemen op Fitzgerald die nattigheid ruikt en er meteen vandoor is gegaan. Samen met de kapitein gaat Glass op zoek naar sporen van Fitzgerald en als ze die uiteindelijk gevonden hebben komt er na zo’n tweeëneenhalf uur een einde aan dit, ook in figuurlijke zin, voortslepende drama in zicht, waarbij de onverbeterlijke Fitzgerald in een gevecht van man tegen man ook nog eens de opvoeding van Hawk ter discussie stelt.

Het is jammer dat er niet dieper werd ingegaan op de relatie van Glass met de Indiaanse die eerder al doodgegaan is. Dat zal wel niet in het boek gestaan hebben waarop dit epische drama gebaseerd is, maar toch had meer inzicht in de achtergronden van de strijd van de indianen de film omhoog kunnen halen. Nu bleef dat beperkt door beelden van de hoge boomtoppen die van onderop gefilmd werden.
  
Hier mijn bespreking van Birdman, hier de trailer van The revenant.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten