Filmrecensie: Quand la femme s’en mele (1957), Yves Allégret

Mooie bijrol van Delon in zijn debuutfilm

Quand la femme s’en mele is de debuutfilm van Alain Delon, zo hoorde ik in de documentaire Alain Delon - portret van een acteur. De romantische fragmenten die door Philippe Kohly getoond werden wekte mijn interesse. Delon speelt in de misdaadfilm een kleine maar wel belangrijke rol als assistent van Henri Godot (Jean Servais), de eigenaar van een bordeel in de wijk Pigalle. Het verhaal betreft een meningsverschil in de onderwereld zoals dat zich daar vaker voordoet en dat gepaard gaat met een afrekening.

Delon speelt de rol van Jo die door Godot is ingehuurd om een concurrent te vermoorden, maar is ook geïnteresseerd in de zeventien jarige Colette (Sophie Daumier), die met haar vader Félix (Bernard Blier) naar Parijs komt omdat haar moeder Angèle (Edwige Feuillère) zich daar ophoudt samen met Godot. Vlak voor de aankomst van Félix en Colette uit Grenoble dreigt Angele ontvoerd te worden, maar Godot en Jo kunnen dat net aan voorkomen.

Na de aankomst van de familie rijdt Jo hen in de sportwagen van Godot achterna naar het hotel waar zij hun intrek zullen nemen. Jo is meteen weg van de bevallige Colette en neemt haar mee de stad in. Als Jo de concurrentie op het spoor komt, belt hij met Godot en legt de heren om. Colette die niets vermoedend een ijscoupe eet in een ijssalon, schrikt van de schoten, maar Jo stelt haar gerust dat er niets aan de hand is. Hij heeft evenwel geen tijd meer voor haar en springt in de sportwagen van Godot nog net voor de politie arriveert. Als Colette bij het hotel aankomt en tegen haar moeder zegt wat er gebeurd is, antwoordt Angèle dat zoiets gangbaar is in Parijs, maar toch valt Colette nog flauw.

Een mooie scène rond het politie onderzoek naar de verschillende moorden die over en weer gepleegd worden, speelt zich af op de snelweg rond Parijs. Jo heeft Colette in de sportwagen meegenomen om te laten zien hoe hard de wagen wel niet kan gaan. Ergens in de middenberm stopt hij om Colette te kussen, terwijl de auto’s om hem heen toeteren. Als ze met haar vader in de bioscoop zit wil ze weten hoe dat zit met dat kussen.

Niet veel later blijkt dat Jo haar goed kan gebruiken in de zaak waarvoor hij is ingehuurd. Ze dient een envelop van het bureau van Godot weg te pakken. Colette heeft inmiddels haar hart zodanig verpand aan de knappe jongen dat ze zich voor zijn karretje laat spannen (zie foto). Angèle heeft echter door wat haar dochter doet en pakt de enveloppe af. Dat leidt tot een ruzie tussen moeder en dochter, waarbij Colette haar moeder uitscheldt voor hoer en tot een ruzie tussen Jo en Godot die zijn assistent een bloedneus slaat en zijn revolver afpakt.

De afloop is zoals van een misdaadfilm verwacht mag worden, maar tenslotte vertrekken Félix en Colette weer veilig naar Grenoble. Hoe het verder gaat met Godot en Angèle die hen op de trein zetten, valt nog te bezien.

Quand la femme s’en mele is gebaseerd op de roman Sans attendre Godot (1957) van John Amila en heeft voorzover ik het begrijp niets te maken met het toneelstuk Wachten op Godot van Samuel Beckett, die in 1953 in première ging.

Hier de trailer, waarin Jo Colette overhaalt om de enveloppe te stelen die zich op het bureau van Godot bevindt, hier mijn bespreking van de documentaire over Alain Delon.