Puzzelstukjes rond rouwende zangeres vormen een sterk geheel
Na haar overtuigende debuutfilm Hemel uit 2011 portretteert Sacha Polak in Zurich andermaal een vrouw die zich met moeite door het leven
baant, dit keer echter niet omdat ze zich niet kan binden, maar omdat ze de vrachtwagenchauffeur
met wie ze zich verbonden voelde, verloren is. De vorm waarin het verlies wordt
opgediend, valt uiteen in twee delen. Omdat we eerst het tweede deel te zien
krijgen, blijft de aandacht van de kijker gevangen, maar dit komt zeer zeker
ook door de beeldende kracht van deze film zonder al te veel woorden.
Zurich begint in
de tijdsspanne tussen het eerste en tweede deel, als hoofdpersoon Nina (Wende
Snijders) volkomen de weg kwijt is en, nadat ze haar dochter heeft afgeleverd,
in haar auto gas geeft en de ogen sluit. We zien haar terug naast de auto in de
sloot, terwijl ze in de gaten gehouden wordt door een panter of wat voor
roofdier dat mag zijn. Veel ruimte om verder te leven krijgt ze niet.
In het tweede deel Hund
wordt de onrust van Nina sterk in beeld gebracht. Beelden van een zwerfster
die aan het liften is door Europa worden afgewisseld met fragmenten uit
truckerscafés waarin ze meezingt, de sterke arm van een trucker zoekt of zelf
achter de microfoon kruipt. Ze krijgt zelfs het idee dat zij haar geliefde
voorbij ziet lopen, maar dat is natuurlijk gezichtsbedrog. Helaas wordt ze in
die wereld ook bedreigd, reden waarom ze terug gaat naar Nederland in een
Duitse personenauto. Tegen een Nederlandse jongen die ook op de terugweg is,
vertelt ze kort dat ze zangeres is, verlaten door haar man die bij een
verkeersongeluk om het leven gekomen is. Eenmaal in Nederland bezoekt ze de
plek waar dat gebeurd is, bij een vangrail in het Friese Zurich.
Daarna gaat ze op zoek naar het gezin dat de man gehad bleek
te hebben. Ze hoort op haar antwoordapparaat de stem van de oudste zoon die
niet kan begrijpen waarom zijn vader verongelukt is en daar graag eens contact
met haar over heeft. Eenmaal bij de woning van het gezin neemt ze de grote
zwarte hond met zich mee. In het vervolg ontmoet ze de gescheiden Duitse
trucker Matthias die haar niet alleen helpt een band te verwisselen maar ook
haar behoefte aan liefde bevredigt. Ze bezoekt met hem en zijn twee kinderen
een dierentuin, maar het trauma zit zo diep dat de relatie ontploft.
In het eerste deel Boris,
de naam van haar overleden geliefde, gaan we terug in de tijd naar de opvoeding
van haar dochtertje Pien, dat door Boris verwekt is. Al gauw blijkt dat haar
geliefde om het leven gekomen is. Ze bezoekt het mortuarium waar Boris ligt en
haalt de trouwring van zijn vinger. De broer van Boris vraagt of ze met hem
meegaat naar de begrafenis. Ze hoeft zich daarover niet opgelaten te voelen
want niemand kent haar verder. Na de uitvaart levert ze Pien bij het gezin van
haar geliefde af waarna ze in de auto stapt en het verhaal rond is.
De details zijn mooi, zoals die van een spiegelei dat Pien niet
wil opeten in een restaurant waar ze bijna verloren raakte en eenzelfde ei dat
Nina in een café in Duitsland gereserveerd krijgt en dat ze maar een de hond
geeft. Mooi is ook de treurmuziek die het drama omlijst. Het filmdebuut van
Wende Snijders is niet onaardig, gezien de moeilijke rol die ze uit te beelden
had.
Zurich is gemaakt
op basis van een scenario van Helena van der Meulen, die ook voor Hemel tekende en al eerder van zich liet
horen in Zoenzucht (2000)en Tussenland (2002).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten