Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 11 juni 2017

Filmrecensie: Still Alice (2014), Richard Glatzer en Wash Westmoreland


Alzheimer op jonge leeftijd voorbeeldig uitgebeeld door Julianne Moore

Still Alice is een bewogen portret van een jonge Amerikaans vrouw van vijftig die last krijgt van Alzheimer. Richard Glatzer en Wash Westmoreland brengen de ziekte van Alice fraai in kaart, al is het portret niet vrij van sentimenten. De ster van de film, Julianne Moore, trekt echter alle plooien glad met haar prachtige acteerwerk.

De film begint als alles nog koek en ei is met Alice. Het New Yorkse gezin viert op Amerikaanse wijze de vijftigste verjaardag van Alice met een etentje, al kan de jongste Lydia er niet bij zijn vanwege toneelverplichtingen in Los Angeles, waar ze woont. De ouders hebben allebei goedbetaalde functies in de maatschappij. John doet ingewikkeld biologisch onderzoek, Alice studeerde aan Harvard en is een vermaard taalkundige die vaak lezingen geeft over taalverwerving.

Als ze eens een zaal in de UCLA toespreekt kan ze opeens niet meer uit haar woorden komen, maar ze praat daar niet overmet Lydia die ze ontmoet tijdens een lunch. Wel zou ze willen dat haar dochter ging studeren om haar toekomst veilig te stellen, maar dat is niet iets wat de eigenzinnige Lydia wil. Niet veel later raakt Alice gedesoriënteerd in Central Park waar ze hardloopt. Ze bezoekt een neuroloog die een MRI scan wil laten maken.

Tijdens het traditionele kerstdiner heeft Alice moeite om de voorbereidingen tot een goed einde te brengen, maar ze slaagt daar wel in. De MRI is goed, maar de neuroloog wil een PET scan laten maken omdat ze tekenen van geheugenverlies vertoont, die wijzen op Alzheimer. Ze vertelt John daarover die zegt dat ze zich niet zo druk moet maken. Hij gaat met haar mee naar de uitslag, waarbij ze horen dat Alice aan een erfelijke vorm van Alzheimer lijdt.

Ze lichten meteen de kinderen in. Anna die net zwanger is, schrikt van de mededeling en laat zich testen, met goed resultaat. Op haar werk krijgt Alice kritiek van studenten en thuis vergeet ze een etentje met een leidinggevende van John. Ze vertelt hem dat ze zich schaamt voor haar ziekte en liever kanker had gehad. Ze spreekt een boodschap voor zichzelf in waarin ze zichzelf instructies geeft voor een overdosis pillen voor het geval haar geheugen haar echt in de steek laat. De pillen stopt ze in een lade van een kast met een blauwe lamp erop.

Dramatisch wordt de toestand voor haarzelf als ze in hun zomerhuis aan zee het toilet niet meer kan vinden. Als John poolshoogte gaat nemen, ziet hij dat ze in haar broek geplast heeft. Hij reageert mild, maar wil anderzijds niet de promotiemogelijkheden opgeven voor een baan in Minnesota. Alice kan hem niet vermurven om een jaar vrij te nemen om in hun oude huis te blijven wonen en haar te helpen. Gelukkig komt er een mogelijkheid in zicht die het onnodig maakt om er met een overdosis tussen uit te piepen.  

Still Alice is gebaseerd op de gelijknamige roman van Lisa Genova uit 2007, in het Nederlands vertaald als Ik mis mezelf.

Hier de trailer, die begint met de toost die John uitbrengt tijdens het etentje ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van Alice.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten