Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 31 augustus 2017

Filmrecensie: Solas (1999), Benito Zambrano



Eenzaamheid als het gevolg van moeilijke vader dochter relatie

In zijn debuutfilm Solas zet de Spanjaard Benito Zambrano een fraai beeld neer van de knappe, ongelukkige, 35 jarige Maria in Sevilla. Ze is uit haar dorp naar de grote stad gevlucht om de hardheid, de goklust en de drankzucht van haar vader te ontwijken, maar ze kan hem in haarzelf niet kwijtraken. Ze lijkt op hem in haar frustratie over het leven, dat zich uit in mateloos sigaretten- en drankgebruik.

De film begint met beelden van haar moeder Rosa, die op bezoek is bij haar man die in het ziekenhuis in Sevilla is opgenomen. Ze slaapt daar ook. De jonge dokter maakt zich meer zorgen over haar dan over haar man, die geopereerd en herstellende is. Hij wil niet dat Rosa nog langer de nacht doorbrengt in het ziekenhuis. Maria neemt haar moeder daarom voorlopig in huis.

Het samenzijn zorgt voor een intensivering van de nogal lastige relatie tussen de twee. Het begint er al mee dat de moeder een verzoek overbrengt van een dorpsgenote die zwanger is en wil dat Maria de peetmoeder van haar kind wordt. De vader op zijn beurt is boos dat zijn vrouw bij Maria is ingetrokken. Maria zelf vindt het moeilijk om met haar moeder opgescheept te zijn. Ze waarschuwt haar buiten voorzichtig te zijn en niemand binnen te laten, want de grote stad is onveilig en gevaarlijk.

De problemen van Maria verergeren als ze merkt dat ze zwanger is. Ze wil dat geheimhouden voor de moeder en zoekt contact met de vader, die haar geld wil geven voor een abortus en helemaal blij is als hij van een collega hoort dat zoiets tegenwoordig gratis is. Op haar werk als schoonmaakster houdt Maria zich net zo lang afzijdig tot ze in drift uitbarst. Na haar werk gaat ze vaak naar de bar in de buurt waar ze een glas cognac naar binnen slaat. De wanhoop neemt toe.

Rosa krijgt contact met een aardige benedenbuurman die weduwenaar is. Haar man in het ziekenhuis ruikt echter dat zijn vrouw met een andere man omgaat is en is nijdig. Daarom blijft Rosa toch maar weer een nacht bij haar man, terwijl de benedenbuur hele avond met een drankje en een hapje op haar wacht. Haar man vraagt de volgende ochtend aan Rosa of hij een goede echtgenoot voor haar was. Maria staat in de deuropening van de zaal en hoort het gesprek tussen haar ouders. Rosa zegt later tegen Maria dat haar man wroeging heeft.

Als de echtgenoot voldoende hersteld is dat hij naar huis kan, neemt Rosa afscheid van de benedenbuurman. De laatste vindt het afscheid moeilijk, maar neemt zijn kans waar om contact te krijgen met de dochter. Maria vertelt hem over haar zwangerschap en haar twijfel om een abortus te ondergaan. De buurman verklaart zich bereidt om als adoptie opa te dienen.   

Maria is een prachtige rol van Ana Fernández, die in de verte op Penelope Cruz lijkt en ook op acteergebied de vergelijking kan doorstaan. De rustige piano- en vioolklanken werken verstillend en zorgen voor nog meer sfeer bij de beelden, zoals die van de plantjes die Rosa vaak neerzet in het appartement van Maria. Ook leuk die blinde lotenverkoper die enkele malen in beeld komt. Een debuut dat vraagt om meer van deze regisseur.

Hier, helaas zonder vertaling, de trailer van Solas, dat alleen betekent.  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten