Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 12 oktober 2017

Filmrecensie: Cornea (2014), Jochem de Vries


Al te verstilde sfeer rond een getraumatiseerde oogarts

De eerste speelfilm van Jochem de Vries is een psychologische thriller rond oogarts Thomas, die zeventien jaar een relatie heeft gehad met Marie, maar haar nog altijd niet kan loslaten. Gedurende de film wordt veel spanning opgebouwd, maar aan het eind heeft de kijker toch het gevoel dat hij het bos in gestuurd, net zoals Thomas in de nacht in een akker verdwijnt. De titel van de film verwijst naar het hoornvlies, waardoor licht in het oog naar binnen valt. Wellicht heeft Thomas een afwijking waardoor zijn zicht vertroebeld is.

In het openingsbeeld van de film zit hij in zijn auto te wachten tot Marie het huis uit gaat. Hij weet precies wanneer ze bij haar schoolklas moet zijn en maakt gebruik van de gelegenheid om in haar huis te douchen en de plantjes water te geven. Hij gaat zelfs naar de vader van Marie die in een verpleeghuis is opgenomen. Dat zegt wel genoeg over zijn intense behoefte de relatie te herstellen, die ongetwijfeld door Marie is uitgemaakt omdat er met Thomas geen land te bezeilen viel, al wordt niet helemaal duidelijk wat zich heeft afgespeeld. Vrienden van hen zouden daar iets over kunnen opmerken, maar houden hun mond stil, zoals de meesten in Cornea.

Thomas heeft inmiddels een nieuw vriendinnetje, Merel, die onder de indruk is van de foto’s die hij vroeger maakte. Ze doet haar best zich bij hem op haar gemak te voelen maar hij maakt het haar niet gemakkelijk. Hij reageert vaak als iemand die getraumatiseerd is. Zijn supervisor komt op een dag naar hem toe om een functioneringsgesprek aan te kondigen en uit zijn houding blijkt dat hij zich ook niet zo goed raad weet met zijn collega.

De spanning neemt verder toe als Niels in beeld komt. Hij is de nieuwe vriend van Marie en Thomas doet er alles aan om ook hem te stalken. Dat leidt tot een ongeluk waarbij Niels in het ziekenhuis belandt, waar zijn situatie eerst stabiel is, maar waar hij later overlijdt. In de tijd van zijn verblijf in het ziekenhuis is Thomas heel lief voor Marie, die later dan ook opmerkt dat hij gegroeid lijkt en de band met hem aanhaalt. Merel is daarentegen slecht te spreken dat Thomas het per sms met haar uitmaakt, maar Thomas geeft geen sjoege als zij in het ziekenhuis verhaal komt halen.

Cornea is opgebouwd uit vrij korte scènes waarin weinig gesproken wordt en speelt zich af in een burgerlijk milieu waarin men gewoon is het diner met wijn vergezeld te laten gaan. ‘Doe mij maar een fles wijn,’ zegt Merel op een feestje van vrienden van Thomas en Marie. De locaties zijn met zorg gekozen, zoals de parkeergarage onder het ziekenhuis waar Thomas in rijdt op het moment dat hij zich moet verantwoorden voor een driftbui of het zomerhuisje aan het meer waar Thomas en Marie naar toe gaan als hun relatie hersteld is en zij ook nog zwanger van hem blijkt. Helaas is de film te verstild op momenten dat meer uitleg gewenst is. 

Wendell Jaspers vervult in de rol van Merel en Rifka Lodeizen als Marie mooi tegenspel tegen de nogal platgeslagen Juda Goslinga als Thomas (zie poster). Alleen tijdens een klassiek concert zien we dat hij een traan ontwikkeld, maar verder blijft hij een gesloten mens die zijn geheim niet aan ons wil openbaren. Zijn buikpijn heeft met een psychosomatische ziekte te maken, waarvan de achtergronden ons onbekend blijven.

Hier de trailer op vimeo.  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten